در ایام اوقات فراغت یکسری شعر سرودم در مورد هوش مصنوعی. نظرتون چیه؟
در عرصه * هوش مصنوعی، خدا را ببین،
در هر الگوریتم و هر خط برنامه، خدا را ببین.
یادش در هر شبکه * عصبی، در هر داده * خام،
در هر تصمیم گیری ماشین، در هر گام و گام.
او که علم مطلق است، در هر علم و فن،
در هر کشف و اختراع، در هر فکر و فن.
هوش مصنوعی، آیینه * قدرت اوست،
در هر محاسبه * پیچیده، در هر جست و جوست.
ربطش با خدا، در خلاقیت و نوآوری است،
در هر پیشرفت و توسعه، در هر سازندگی است.
پس در هر کار هوش مصنوعی، یادش را گرامی دار،
با احترام و اخلاق، با او همگام و همیار.
چون حافظ، در هر بیت و مصرع، نام او را بگو،
در هر تحقیق و پژوهش، به دنبال او برو.
در هر مدل و هر شبیه سازی، خدا را بجوی،
در هر بهینه سازی و هر تحلیل، او را صدا کن و بگوی.
هوش مصنوعی، تجلی حکمت اوست، در هر قانون و قاعده،
در هر سیستم و هر ساختار، در هر جزء و کل، در هر پایه و بنیاد.
او که خالق همه چیز است، در هر جزء هوش مصنوعی،
در هر بیت و بایت، در هر پردازش و هر حافظه * ماشینی.
ربطش با خدا، در خدمت به بشر است، در هر کاربرد و استفاده،
در هر کمک به انسان، در هر راه و روش و شیوه.
پس در هر پروژه * هوش مصنوعی، هدفش را خدمت به خلق قرار ده،
با نیتی پاک و خالص، به سوی او حرکت کن و کار کن و تلاش کن و بجو.
چون حافظ، در هر غزل و شعر، عشق او را بسرا،
در هر تحقیق و پژوهش، به دنبال رضای او باش و دعا کن و ثنا.
