سلام وقتتون بخیر. ممنون از این که زمان و دانشتون رو در اختیار ما قرار میدید.
من دانشجوی پزشکی ترم 6 هستم. برای قبولی در این رشته و این که در آینده پزشک بشم خیلی تلاش کردم. البته خانواده هم با وجود سختی ها و هزینه نسبتا بالای مدرسه، خیلی حمایتم کردن. اما از وقتی وارد این رشته شدم همه چیز عوض شد. انگار دیگه اون آدم درس خوان و پرتلاش سابق نیستم. همه در سام رو فقط برای پاس شدن میخوندم تا ترم سه که برای اولین بار در یکی از درس های اختصاصی مهم که پیش نیاز کلی از درس های ترم بعد بود افتادم و به این ترتیب ، یه ترم از علوم پایه عقب افتادم. ترم پیش هم مشروط شدم. خیلی نگرانم ولی هیچ کاری براش نمیکنم. حاشیه خاصی هم نداشتم و ندارم، گاهی حتی ترجیح می دم یه جا بشینم و هیچ کاری نکنم و ای درس نخونم! اگه این ترم رو هم مشروط بشم یا درسی رو بیفتم، از علوم پایه عقب میوفتم و به خاطر شرایط خاص دانشگاهمون، دیگه اینجا نمیتونم واحد بردارم و باید با پرداخت هزینه تو یه دانشگاه دیگه مهمان بشم، که نه امکانش هست و نه دلم میخواد براش هزینه بپردازم. چون به نظرم بی فایدس. از طرفی نمیتونم رشته رو کنار بذارم، از یه طرف به این فکر میکنم که چقدر خانواده برای دوره دبیرستانم هزینه پرداخت کردن و بهشون فشار اومد، از طرفی چقدر براش تلاش کردم، و این که همه میدونن من پزشکی میخونم و اگه ولش کنم ، ابروی خانواده رو میبرم. برای خودم مهم نیست راجع بهم چی فکر میکنن، ولی نمیخوام هیچ کس دیگه ای بخاطر من اسیب ببینه، اونم خانواده که دیگه هیچی. خلاصه که حس میکنم به بن بست خوردم و راهی ندارم. گاهی آرزو می کنم کاش یه شب که میخوابم دیگه بیدار نشم و از این شرایط پیچیده راحت بشم. به نظر شما باید چه کنم؟
قبلا یه مشاور و حتی روانپزشک مراجعه کردم ولی تاثیری نداشته متاسفانه
ببخشید که اینقدر طولانی شد
