سلام من 20 سال دارم ودر خانواده ای مذهبی بزرگ شدم اما مادری دارم که مدام عیب جویی می کند از پدرم از من از اقوام و هر کسی که میشناسد. و مدام غیبت میکند و حتی تهمت می زند اگر سر موضوعی ناراحت باشد انقدر با حرف هایش من و پدرم را اذیت می کند که ما کلافه میشویم. مدام به خاطر مسائل خیلی کوچک با من و پدرم بحث میکند مسائل گذشته را به پیش میکشد اصلا اشتباهات خودش را قبول نمیکند. حتی زمان هایی که عصبانی میشود نسبت های ناروا به من و پدرم نسبت میدهد و انقدر با حرف هایش نیش و کنایه میزند که انگار دارد با دشمنش حرف میزند با اینکه میداند ما چنین خصوصیتی نداریم ولی برای ازار ما این حرف ها را میزند. حتی گاهی اشتباهات خودش ویا کارهایی که خودش انجام داده یا حرف هایی که خودش زده را به ما نسبت میدهد و اگر بگوییم این ها که کار ها یا حرف های تو است نه ما بیشتر عصبانی میشود و بدو بیراه به ما میگوید و میگوید مگر شما کم اشتباه دارید این رفتار های مادرم از زمانی که من کودک بودم بوده و همچنان هم ادامه دارد. هر زمان هم اگر در مقابل حرف های او ساکت باشیم فکر میکند که درست میگوید یا با او موافقیم و دفعه بعد حرفایش بدتر میشود و مدام گذشته را یاداوری میکند.
میخواستم بپرسم واقعا باید چه کار کنم که هم احترام مادرم رو حفظ کنم هم خودم کمتر اذیت بشم؟
