با سلام. مشکل بسیار بزرگی دادم که واقعا مستاصل شدم و نمیتونم آروم بشم. مدت چند سال با آقایی آشنا شدم و به شدت به هم دل بستیم و قصد ازدواج از این رابطه رو داشتیم و بعد از ۴سال متوجه شدم ایشون متاهل هستند ولی زمانی که اعتراف کردند اصرار بسیار زیادی به این داشتن که من ترکشون نکنم و گفتن توی زندگیشون مشکلات زیادی دارن با خانمشون ولی به خاطر بچه ای که وسط بود هنوز زندگی کردن و اگه من از ایشون بخوام جدا میشن و شدیدا اصرار به این داشتن که بهشون فرصت بدم تا شرایط مناسب برای زندگی رو فراهم کنن
بعد از کشمکش های فراوان پذیرفتم چون بعد از ۴سال واقعا دلبسته * ایشون شده بودم. و شرطم این بود که زندگی فعلیشون با همسرشون رو به خاطر فرزندشون بهبود بدن و طلاقی در کار نباشه و حضور من دلیل این نشه که حانواده ای از هم بپاشه و تو این زمینه خیلی سعی کردم کمک کنم به ایشون. این آقا فرزند طلاق بودن از خانواده ای که هم از طرف مادری و هم از طرف پدری مشکلات زیادی داشتن به لحاظ اخلاقی، و ایشون آسیبهای زیادی دیده بودن توی کودکیشون. خانواده * من که از چیزی مطلع نبودن با توجه به اینکه خانواده ای در معیت ایشون برای خواستگاری نبود بسیار پافشاری داشتن که ایشون باید خانوادشون رو پیدا کننو همچنان مخالفت میکردن. این مخالفت در حدود ۳سال و خورده ای زمان برد و مشکلات زیادی از سر گذشت. خیلی جاها این آقا تهدید میکرد که خودش رو در صورتی که ترکش کنم خواهد کشت ولی هیچوقت چنین کاری نمیکرد و مطمئن بودم صرفا برای ترسوندن من میگه. و یا عنوان میکرد که اگه تو نباشی فکر نکن من یه پدر کامل و خوب یا یک همسر دلسوز خواهم بود و تو هستی که من خوبم.
در نهایت من رو به مادرشون معرفی کردن و مدتی بعد هم پدرشون، و عنوان کردن که به هر قیمتی که شده میخوان با من زندگی کنن و البته برادرشون هم از چند سال قبل کمابیش در جریان حضور من بودن. مادرشون کلی تذکر و مخالفت که راه سختی دارید و اینجوری نمیتونید زندگی کنید و... ولی در نهایت موافقت کردن انقدر که این آقا اصرار داشتن و پیششون گریه کردن. تا در نهایت به خواستگاری من اومدن و خانواده * من موافقت کردن که نامزد اعلام بشیم اما هنوز مراسمی برپا نشده بود و فقط قرار شد بین فامیل من رفت و آمد داشته باشن که شناخته بشن. تا اینکه شاید حدود یک ماه بعد ما یک مشاجره * لفظی نسبتا شدید داشتیم اما بر خلاف خیلی از دعواهای قبلی به زد و خورد و کتک خوردن من از ایشون منجر نشد. فقط هتاکی هایی شد که هم ایشون به من و هم من به ایشون بی احترامی کردم. بعد از چند دقیقه که فکر کردم تقریبا آرومتر شدن و زد و خوردی اتفاق نمیفته آروم از اون مکانی که اونجا بودیم خارج شدم و موقع خروج ایشون پشت سر من حضور داشتن تا اینکه دو روز بعد که خبری از ایشون نشد که خب خیلی بعید بود پیگیرشون شدم به قصد آشتی که متوجه شدم ایشون همون موقع که رفتم پشت سر من حودشون رو حلق آویز کردن و من از همه جا بیخبر بودم! خدا خواست که دوربین مداربسته * اونجا با اینکه واضح و کامل نبود اما نشون میداد خودکشی بوده ولی مشکل اینجاست که ایشون به تصور اینکه من قبل خروج برمیگردم و نگاهشون میکنم باز هم برای ترسوندن من دست به اینکار زده بودن که من نجاتشون بدم و اصصلا قصدشون خودکشی حقیقی نبوده و من هم اینو مطمئنم با شناختی که از ایشون دارم. اما مادر این آقا با وجود اینکه میدونن ما چه اندازه همدیگرو دوست داشتیم و میدونن من چه کتکها که از پسرشون نخورده بودم اما بخشیده بودم و چه کمکها که توی بدترین شرایط با جون ودل به ایشون کرده بودم من رو مقصر مرگ پسرشون میدونن. منی رو که روحمم خبر نداشت پشت سرم این اتفاق افتاده و از کنار مغزمم رد نمیشد که یه نفر تو اون مکان و توی اون فاصله * زمانی کوتاه تونسته باشه شرایطی رو فراهم کنه که فقط واسه ترسوندن من واقعا خودشو حلق آویز کنه. باورم نمیشد. این خانم به طعنه میگن امیدوارم عامل مرگ پسرم هم این دنیا هم آخرتش عذاب ببینه و من واقعا نمیدونم این وسط آیا عامل مرگ این آقا منم؟ این نفرین متوجه من خواهد بود؟؟؟!!
من متوجه اشتباهات خودم هستم و میدونم که نمی بایست به حرف ایشون اعتماد میکردم و احساسم بر منطقم غلبه میکرد اما هرگز نمیتونم بپذیرم که من باعث مرگ ایشون باشم چون در طی زمان شرایطی به مراتب خیلی بدتر ازین پیش اومده بود که ایشون به راحتی میتونستن خودکشی کنن و از طرفی هیچوقت چنین کاری رو جدی انجام نمیدادن و فقط توجه میخواستن و من بارها اینو دیده بودم از ایشون. آیا من هم باید به خاطر حرفهایی که اون روز ایشون به من زده بودن خودم رو حلق آویز میکردم؟؟!! من هم متقابلا خیلی حرفها شنیدم. خیلی بلاها سرم اومده بود خیلی جاها به خدا التماس کرده بودم منو زودتر بکشه اما مونده بودم و تحمل کرده بودم. آیا من هم باید...
ازطرفی خودم مدام خودم رو سرزنش میکنم که اگه اون روز همه * اتفاقات جور دیگری رقم میخورد اگه به اون مکان نمیرفتم و از ایشون نمیخواستم بیاد اگه بحث نمیکردم یا هر چیزی شبیهش ، الان اون آقا زنده بود. اصلا نمیفهمم چرا یهو تصمیم گرفته که این کارو بکنه برای جلب توجه و چرا اصلا صدام نکرد و نگفت قصدش چیه. سوالاتی که مریضم کرده
