ترجیح تنهایی

Question

سلام
من طی همین یکی دو سال اخیر با چندتا از سخت ترین مسائل زندگی روبرو شدم که آخریش فوت پدرم بود همین چند ماه پیش.
تا قبل از اون اگر برام خواستگاری می آمد بررسی میکردم ولی در حال حاضر حس میکنم بعد از این مشکلات نیاز دارم تنها باشم و ذهنم رو جمع و جور کنم ببینم از زندگی چی می خوام.
هر وقت خواستگاری میاد خانواده اسرار میکنن که حداقل صحبت کن با اونها ولی من در حال حاضر اصلا حوصله وقت گذاشتن برای صحبت در مورد زندگی مشترک رو ندارم.
حالم بد نیست و دارم برنامه های شخصیمو پیش می‌برم میخواستم بدونم این حالت طبیعی هست؟ واقعا در حال حاضر دلم با این نیست که با کسی در مورد ازدواج صحبت کنم.
در ضمن من دختری ۲۷ ساله هستم.

Answer 1

با سلام خدمت شما دوست عزیز

اهداف افراد می تواند نسبت به موقعیت تغییر کند اما نیاز است بدانید به چه دلیلی شما تمایلی به بررسی موقعیت و بعد تصمیم گیری در مورد آن ندارید.

1. چند مدت است پدرتان فوت شده اند و واکنش شما نسبت به این موضوع چگونه بوده است؟

2. چه میزان معیارهای خود را برا ازدواج می شناسید؟

3. برنامه هایی که برای آن برنامه ریزی کرده اید چیست و ازدواج باعث مشکلی در رسیدن به آنها می شود؟

Comments

ممنونم از پاسختون
پنج ماه از فوت پدرم می‌گذره
از اون چیزی که فکر می‌کردم بهتر تونستم با این قضیه روبه‌رو بشم و سعی کردم شرایط رو بپذیرم. فقط مقداری حساس‌تر و درونگراتر شدم.
در مورد سوال دوم من تا حد نسبتا خوبی خودم رو می‌شناسم و معیارهام رو می‌دونم چون زیاد هم در موردش فکر کردم
در مورد سوال سوم هم برنامه های شخصی مربوط به پیشرفت خودم در حرفه مورد علاقم و کلا در همه جنبه های شخصیم از ظاهر گرفته تا باطن هست.
بعد از اون اتفاقات که برنامه هام برای خودم به هم ریخت و جور نشد و این اتفاق، مقداری حساس تر شدم و از کارهایی که ذهن منو به هم بریزه و استرس وارد کنه دوری می‌کنم. مسئله ازدواج هم بحث مهمی هست که وقتی درگیرش می‌شی چه برای صحبت ها و شناخت اولیه و چه بعدش مشغله فکری و استرس ایجاد می‌کنه. الان احساس میکنم که حاشیه امن احتیاج دارم و فقط سراغ کارهایی برم که خودم می‌پذیرم.

---

در این مورد می توانید به خودتان برای ازدواج فرصت بیشتری بدهید تا در شرایط روحی بهتری در این مورد تصمیم گیری کنید . اما اگر گوشه گیری و استرس شما ادامه پیدا کرد نیاز است که برای بررسی دقیق تر به صورت حضوری به رواننشاس مراجعه داشته باشید .
در موارد داغدیدگی عموما 6 ماه طول می کشد که فرد بتواند روند بهتری را برای زندگی روزانه بدست آورد و بهتر است جلو احساسات خود را نگیرید و اجازه بدهید تا در کنار طی کردن پروسه زندگی خود احساساتی را نیز تجربه کنید.