با عرض سلام و وقتون بخیر! یه مسئله ای هست که خیلی ذهنم رو مشغول کرده و باعث بعضی وقتا افسردگیم میشه . من نمیدونم چی شد ولی یک هو شروع شد که من الان 19 سالمه و از 10 سالگی فکر میکنم خیلی زشتم و لیاقت هیچ کاری رو ندارم . و به خاطر اینا کلی ارزوی قشنگم رو از بین بردم . من بین خانواده یکم چشم هام تیره و پوستمم همین طور و نیز اطرافیان حتی مسخره میکنن از همون 10 سالگی که گریه های من شروع شد . پسرا همیشه من رو بیرون مسخره میکنن . در حالی که نباید اجازه بدم به کسی که به من توهین کنه ولی ادامه میدن و مقاومت فایده ای نداره. برای همین نمیتونم از کسی خوشم بیاد .چیکار کنم؟ میشه راهنمایی کنین واقعا به جنون رسیدم
