سلام خسته نباشید
من یک خانم 27ساله هستم و یک پسر22ماهه دارم.
6ساله ازدواج کردم مدتی هست که به کل روحیم رو باختم از, جنسیت خودم متنفرم و اصلا حوصله * فرزندم رو ندارم.
من پر از شور و آرزو هایی بودم که همسرم همش رو روز اول قبول کرد.
اما بعد از, ازدواج با نویسندگی من کلاس رفتن من به بهونه *, مختلط بودن مخالفت کرد. فعالیت های من صفر شد حتی کتابخونه رفتنم.
بعد از, لیسانس دیگه نگذاشت درسم رو ادامه بدم و تا میگم امروز خسته شدم با شوخی میگه خودت بچه خواستی من که گفتم نمیخوام.
دیگه خسته شدم خانواده ام هم حمایتم نمیکنن و خیلی جاها پشتم رو خالی کردن که الان شوهرم اینجوری شده و میگه کسی به درد من نخورده.
اگر خواهرام بخوان بیان خونمون اعصابم من داغون میشه از بس سرم غر, میزنه که بچه های خواهرت اذیت میکنن نمیخواد بیان.
بچه * خودم هم خیلی اذیت میکنه و شب فوق العاده بدخوابه.
توی بچه داری هم کمکم نیست.
اخلاقای خوبی هم داره خیلی مهربونه و از لحاظ مالی اگر چیزی بخوام برام تهیه میکنه.
اما دیگه خسته شدم شدم یه آدم عقده ایی که از زن بودن و وابستگیش متنفره.
