سلام. من یه دختر 18 ساله پشت کنکوری هستم.پدر و مادرم8ساله که باهم مشکل دارن و 5سالم هست که مادرم از خونه رفته میخوان که طلاق بگیرن.ولی طی این مسیر به دلیل لجاجتاشون مخصوصا لج کردنای پدرم تا الان نتونستن جدا بشن. خانواده پدرم منو خیلی اذیت کردن.5 تا عمو یه عمه دارم و به همراه فامیلای دیگشون هر روز منو اذیت میکردن که تو باید یه کاری کنی و...(بخاطر اینکه مادرم مهریه نگیره).خیلی تحمل کردم.نه میذاشتن بخوابم نه درس بخونم.اون زمان راهنمایی بودم و شاگرد اول بودم.حالا بماند که طول این زمان چقدر دیگه اذیتم کردن و 3 ماه یه بار مادرمو نمیدیدم.2سال پیش هم پدرم میخواست منو بذاره بهزیستی.(ولی فکر میکرد من خبر ندارم)مادرم هم اصلا وضع اقتصادی خوبی نداره.تو خوابگاه زندگی میکنه.چون پدر بزرگم وقتی مادرم بچه بوده فوت کرده.پدرم هم خیلی لجباز و آزارگره.چند باز کتکم زده.ولی خیلی سعی میکنم باهاش خوب باشم.ولی این اواخر اصلا نتونستم.وقتی ابراز محبت میکنه حالم ازش بهم میخوره.کلی دوست دختر داره(میتونم بگم کثیف ترین آدمیه که تا حالا دیدم.)حالا قراره مادر و پدرم توافقی از هم جدا بشن.پدرم بره کار کنه.مادرم بیاد پیش من.ولی با یه مشکل مواجه شدم.من درسم خیلی خوبه ولی یه سالیه واقعا احساس افسردگی میکنم.مادرم عر روز به من گوشزد میکنه که چرا نمیخونی.این منو بد تر میکنه.هرچقدرم براش توضیح دادم که نیاز دارم کمی ذهنمو آروم کنم و لطفا به من نگو کی درس بخونم و چجوری بخونم ولی دوباره تکرار میکنه و منم خیلی اعصابم بهم میریزه و فقط گریه میکنم و حس گمراهی بهم دست میده.از وقتی که مادرم رفته بود کسی به من نمیگفت بخون.خودم میخوندم همیشه هم معدلم 20 میشد.ولی الان بشدت احساس افسردگی میکنم.حوصله هیچی ندارم.صرفا هیچ کاری انجام نمیدم.کسی ازم ایراد بگیره یا تو زندگیم دخالت کنه باهاش دعوا میکنم.الانم 4 یا 5 روزه با مادرم قهرم.کل روز تو اتاقمم.پدرمو میبینم حالم بهم میخوره.شبا بیدارم روزا میخوابم.سعی میکنم جوک خنده دار و فیلم خنده دار نگاه کنم که شاید خوب بشم ولی بعد از پایانش دوباره همون حس.هر روز به خودم میگم بخواب فردا حالت خوب میشه.مادرم چند بار سعی کرد باهام آشتی کنه ولی با خودم گفتم خب دوباره به درسام گیر میده.بخاطر همین آشتی نکردم.(اینم بگم مادرم روانشناسی عمومی خوندن.پدرم هم دیپلومن.بیکارم هستن.)سه ماهم هست به شدت درگیر رابطه بین مادر پدرمم چون به هیچ عنوان با هم حرف نمیزنن. فقط میخوام کنکور قبول بشم ولی با علاقه ادامه نمیدم.گاهی با خودم میگم کاش بمیرم.بعضی روزا مجبورم غذا درست کنم.لباسارو با دست بشورم.کتابامو با مشکل تهیه کردم.ولی هنوزم یه تعدادیشون رو نگرفتم.(اینم بگم من برای پزشکی میخونم.چون از بچگی علاقه داشتم و استعدادشم دارم.)میدونم تنها راهش اینه که شرایط یه مقدار بهتر بشه.ولی نمیدونم باید چی بشه و چی کار کنم.
