سلام من ۲۸ سالمه از تهران ، شمال تهران ، لیسانس برق دارم ، با یک آقایی آشنا بودم و تو خانواده اش هم گرم و صمیمی بودیم ، هیج جا بدون من دوست نداشتن برن ، منو دوست داشتن و خیلی از لحاظ عاطفی کل خانواده و اون آقا رو حمایت میکردم و رابطه ما هیچ مشکلی نداشت آقایی که باهاش در ارتباط بودم منو دوست داشت و منم. خیلی زیاد دوستش داشتم اما هردو مغرور بودیم و احساسات رو بروز نمیدادیم ، من ۴ سال دورادور میشناختمش اما دوره دوستی جدیمون حدودا ۹ ماه بود و بعد تو یک شب این آقا محو شد و با اینکه باهام خیلی خیلی خوشحال بودیم ،خانواده اش خواستن بپرسن که پسرشون چرا کات کرده و من بخاطر غرورم اجازه ندادم ، الان یک سال و نیمه که هیچ خبری ازش ندارم ولی همچنان دوستش دارم و نتونستم فراموشش کنم ، حتی خواستم یک بار باهاش تماس بگیرم اما جلو خودم رو گرفتم ، من زیاد با آقایون خوب ارتباط نمیگیرم با اینکه همیشه مرکز توجه حتی مردهای مهم و رده بالا از نگاه اجتماعی بودم اما همیشه سعی کردم تنها باشم تا با یک شخص مثل خودم از لحاظ اخلاقی و دیدگاهم به زندگی آشنا شم و این اولین رابطه عاطفی من نبود که فکر کنم دفعه اول که دلبسته مردی شدم ، من کاملا منطقی ام ولی این اولین باره که یک احساسی اینقدر سخته برام فراموش کردنش ، لطفا راهنمایی کنین ، خیلی دوران سختی رو دارم سپری میکنم
