پدر و مادرم از هم جدا شدن و من با مادرم زندگی میکردم.همیشه سر یه سری مسائل مثل رفت و آمد با فامیل و ارتباط با خانواده پدرم باهم بحث داشتیم ولی دعوامون هیچ وقت جدی نبود و همیشه مادرم به من میگفت تو با هیچ مردی نمی تونی زندگی کنی و این همیشه توی ذهن من بود که من یه مشکل خیلی بزرگ اخلاقی دارم. تا حدود پنج سال پیش که با همسرم آشنا شدم.دوره عقد بسیار سختی رو گذروندم چون یک سره مادرم باهام اختلاف داشت و من نمیخواستم همسرم متوجه بشه و حتی مادرم همه ش میگفت دلم برای این پسر میسوزه که داره با تو بدبخت میشه. چهار ساله که ازدواج کردم. با همسرم مشکل خاصی نداریم و هروقت هرجور ازش میپرسم میگه تو بهترین همسر دنیا هستی و من صددرصد ازت راضی هستم. شش ماه پیش پسرم به دنیا اومد و مادرم اومد خونه * ما که ازم مراقبت کنه این شب ازم پرسید هدیه هایی که برای بچه بهتون میدن رو چیکار میکنین من گفتم چون الان خرج مون یکم بالاست قرار شده پول ها رو همسرم برداره طلاها رو برای پسرم نگه داریم. شروع کرد به غرغر کردن که هرچی میدن برای بچه ست چرا شوهرت اینجوریه گفتم مادرم من با همسرم هیچ مشکلی ندارم.همسرم شب اومد خونه .مامانم بهم گفت میخوای بهش بگم برای بچه حساب بانکی باز کنه منم نمیدونستم چی قراره سرم بیاد گفتم بگو.مادرم اون شب با یه لحن فوق العاده بد به شوهرم گفت هرکی هرچی میده داره به دختر من و بچه م میده شما برای چی برمیداری. شوهرم هم عصبانی شد و گفت به شما ربطی نداره بفرمائید از خونه من بیرون.خلاصه یه دعوای درست حسابی بین شون راه افتاد و من فقط التماس شون میکردم که کوتاه بیاین و هیچ کدوم کوتاه نمیومدن. مادرم به خواهرشوهرام زنگ زد و هرچی تونست از شوهرم بهشون بد گفت اونا هم یه آدمهایی بودن که از قبل از این هم کلا همه ش اهل دعوا و بد دهن .(خواهر شوهرای من حدود یک ساله با پدرشون سر ارث و میراث دعوا دارن.پدرشوهرم زنده هستن. و هرچی تونستن پیرمرد رو توی این مدت با بد دهنی و فحاشی اذیت کردن و این رو مادرم در جریان بود که چه آدم هایی هستن و خودش بارها به من گوشزد کرده بود که از دست این ها زندگی ت رو نجات بده آدم های سالمی نیستن)ولی کلا فراموش کرد که اینا چه آدم هایی هستن و با زنگ مادرم خواهرشوهرام پشت مادرم دراومدن و ازش حمایت کردن و شروع کردن به فحاشی به من و شوهرم. من موندم یه نوزاد که تازه از بیمارستان مرخص شده بود و یه دنیا اشک و گریه برای حرف هایی که از مادرم و خواهرشوهرام می شنیدم.بعد از حدود یک ماه من کم کم شروع کردم با مادرم دوباره ارتباط برقرار کردم البته همه ش بحث مون میشد ولی با پادرمیونی مادربزرگم یکم باهم خوب شدیم و بعد حدود چهار ماه همسرم گل و شیرینی گرفت و اومد خونه مادرم که قضیه دیگه تموم بشه. ولی متاسفانه مادرم همچنان سر حرف های خودش بود و من رو همه ش مورد شماتت قرار میداد که تو احمق هستی و من و خواهرشوهرات میخواستیم شوهرت رو سرجاش بنشونیم تو نذاشتی. و یکسره میگفت شوهرت از من بدش میاد از اول زندگی تون هم بدش میومد و میخواست تو رو از من بگیره. ولی هیچوقت همچین چیزی نبود. همسر من مادر نداشت و مادرم خیلی راحت میتونست دل همسر من رو بدست بیاره ولی متاسفانه اصلا بلد نیست
الانم رابطه ش روز به روز داره با من بدتر میشه و خواهرشوهرم این وسط نقش خیلی مهمی داره چون به قول شوهرم،مادرم رو ساده گیر آورده هرچی میتونه به دروغ از من و شوهرم بهش میگه.از یه طرف خودم بچه دار شدم و میبینم بچه بزرگ کردن چقدر سخته و ناراحتم که با مادرم رابطه م اینجوریه از یه طرف تا باهاش خوب میشم دو روز نگذشته یه حرفی میزنه یا یه چیزی از تهمت هایی که خواهرشوهرم بهمون زده میگه دوباره باهم بحث مون میشه. در ضمن توی این مدت همسرم و پدر شوهرم هر کدوم جداگانه دو ساعت با مادرم صحبت کرد تا بهش بفهمونن که خواهرشوهرم هدف ش چیه و چرا این دروغ ها رو می سازه میگه و فقط میخواد روابط ما بهم بخوره ولی مادرم حرف خودش رو میزنه و حرف هیچکس رو قبول نمیکنه جز خواهرشوهرم. حتی هرچی همسرم به مادرم میگه به خدا دختر شما دختر خوبیه من دارم چهار. پنج ساله باهاش زندگی میکنم از همه نظر ازش راضی هستم ولی مادرم میگه نه شما اشتباه میکنید!!!!!هرچی من بهش میگم مامان جان به خدا شوهر من آدم خوبیه ما باهم مشکلی نداریم باز هم قبول نمیکنه میگه وقتی خواهرش اینقدر ازش بد میگه تو چی میگی. و آخر همه این حرف ها باز هم میشه بحث و دعوا . خسته شدم به خدا نمیدونم دیگه باید چیکار کنم .توی رابطه م با مادرم به بن بست رسیدم
