سلام تجربه بدی در گذشته دارم که این موضوع را در ذهنم مسجل کرده که زن ها بنا به مصلحت فریبکار و دروغگو هستند.الان نامزدم کردم و مشکلاتی در خانواده نامزدم از جمله طلاق و اعتیاد وجود داره که البته اول آشنای صادقانه با من در میان گذاشتن و من از روی علاقه یه جوری با این مسائل کنار اومدم .با اینکه از خیلی لحاظا با هم سازگاریم اما بعضی وقتها احساس فریب خوردن بهم دست میده جوری که رابطه رو بهم میزنم.اینکه نکنه وضع خانوادش از اینکه به من گفته بدتر باشه .نامزدم رو خیلی دوست دارم و شرایط خودم برای ازدواج خیلی مناسبه.نمیدونم مشکل کار کجاست آیا وسواس بیخود دارم؟آیا شک هام به زندگی آینده ام لطمه میزنه
