سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که زمانی که با خلاف باورهای خودت نسبت به پدرت مواجهه شده ای و یا با دیدن سختی های مادر با خشم و یا ناراحتی بیشتری نسبت به پدرت روبرو شده ای اما بهتر است دقت کنی که هر فرد امکان اشتباه دارد و در مورد پدرتان نیز بهتر است سعی کنید اگر ناراحتی وجود دارد در احترام این احساسات عنوان شود تا با خودتان سالها آن را حمل نکنید و د این مسیر بهتر است تصمیم گیری در مورد زندگی مشترک را بر عهده خود مادرتان قرار بدهید چون ایشان می توانند با توجه به شرایط خودشان و زندگی مشترکشان در این مورد به عنوان دو فرد بالغ تصمیم گیری کنند .
بهتر است سعی کنید در کنار احترام به احساساتی که تجربه می کنید ناراحتی خود را از رایط پیش آمده به آنها بیان کنید و در کنار ان مسیر رشدی و برنامه های خودتان را دنبال کنید و با بیان احساسات خودتان فرصت بازسازی رابطه را هم به خودتان بدهید و هم به پدر و مادرتان تا بتوانند با شنیدن احساسات شما در این زمینه تصمیم گیری کنند .