خسته نباشین من دخترم ۱۶ سالمه و یه دوست همسن خودم دارم که سه الی چهارساله که باهم دوستیم. خانواده هتمون با هم صمیمین،هدف هامون یکیه و اکثرا همه جا با هم میریم. دوستیه ما خیلی پیچیده شده نزدیک یک الی دوساله که خیلی رفتاراش برای من غیرقابل تحمله. رفتار های بچگونه ای میکنه، تنوع طلب بودنش اینکه دوست داره باهمه یبار تو رابطه باشه و همه چیز رو برای خودش میخاد حتی وقتیکه باهم جایی میریم ک دختری اونجاست سعی میگنه قبل ازمن باهاش صمیمی شه و بعد هم پیشش پشت سر من حرف میزنه تا خودشو جذبش کنه، حرفای زیادی پشت سرم زده که با مدرک ب دستم رسیده همه رازهامو لومیده و دهنش لقه، رفتارای بچگونه مثل حالی ب حالی بودن هرروز * فاز بودن، وقتی * پسر میبینه منو میفروشه و فقط وقتایی ک نیاز داره جویای حالمه . وقتی جایی میرم بش نمیگم قهر میکنه، وقتی با دوست دیگه ای میرم بیرون و بش نمیگم قهر میکنه جوری ک * مدت کابوسم شده بود اینکه این نفهمه من با * دوست دیگه بیرون رفتمو خیلی چیزای دیگه ....:// خلاصه اوایل من خیلی اهمیت میدادم ک دوستیمون بهم نخوره و همیشه من عذرخواهی میکردم حتی سر دلایل بیخود ک وقتی ب کسی میگفتم میخندیدن، ولی الان دیگه واسه من مهم نیسو واسه اون مهمه یکم، یروز زنگ میزنه فوش میده من دیگ نمیخام بات باشم بعد زنگ میزنه میگه ببخشید بد دوباره روز ازنوروزی ازنو...هرادمی باشه کلافه میشه دیگه. من هیچوقت توی این چهارسال یکبار نشده سر این همه چیزی ک ازش دیدک باش قهر کنم همیشه ریختم تو خودم.الان هم قصدم خاتمه دادن ب این دوستیه ولی نمیخام من شروع کننده باشم و منتظرم خودش شروع کنه ولی از طرفیم هروقت دعوا میکنیم همه حرفای تودلشو میزنه بد میاد میگه ببخشید خانواده هامونم ک باهم دوستن کلی دردسر داره قهر کردن باهاش و موندن باهاشم هم همینطور همه میگن فقط تویی ک میتونی تحملش کنی حتی پدرمادرمم دیگه ناراضین. خواهشا بگید چیکار باید بگنم؟؟