باسلام خدمت شما،ببخشید من مشکلم اینجاست که یک دختر ۱۶ ساله به شدت خجالتیم،یعنی در محیط بیرون از خونه و مدرسه و حتی خونه فامیل خیلی خجالتیم و وقتی کسی به چشمام زل میزنه نمیدونم چی بگم و با نگاه بد چشمامو بر میگردونم،مخصوصا اگه یه مرد یا پسر نگام کنه،اصلا با هم خانمها و آقایون تو مغازه،نمیدونم کلاس و هر جایی نمیتونم منظورمو بگم و همیشه کار دستم دادم،الانم با شرایط پیش اومده که کلاس ها مجازی و غ حضوریه دیگه بدتر،اصلا خجالت میکشم از تو اتاقم ویس بدم و میرم با آسانسور ۲ طبقه بالا تا پشت بوم تا اونجا ویس بگیرم!چون میترسم داداشم که ۱۷ سالشه مسخرم کنه،آخه یکبار اومده بود تو کامپیوتر تو فایلای من عکیامو دیده بود الکی جو داده بود که آره عکسای بد انداختی و نگه میداری،ولی اصلا اینطور نیست.نمیدونم همش موذبم که نکنه فلانی ناراحت شد وقتشو گرفتم،نکنه فلانی سین میکنه جواب نمیده باهام خصومت داره،نکنه خانم فلانی از من بدش میاد که هی میرم پیویش ازش سوال میپرسم،حتی تو مدرسم مشکل داشتم برم پیش مدیر و معاون کارمو رابندازم،توی مغازه هم که فروشنده مرده یا پسره اصلا خودمو گم میکنم،استرس میگیرم و به آبجیم میگم طرف نگاش بد بود،من میترسم،مارو خفه نکنه ببره
مامان من اصلا وقتی من با فروشنده پسر مخصوصا صحبت کنم مشکل نداره و اتفاقا میگه دخترم صحبت کن،منم جلو طرف ضایع میشم و این خیلی بده و همش میگن مگه دخترتون زبون نداره،ولی تو خونه خیلی خندونم و مهربون به آبجیام و داداشم کمک میکنم از نظر روحی و مشاوره میدم بهشون،کار مامانم رو توی گوشی و اینا راه میندازم و خیلی ازم راضین،ولی آداب اجتماعیم صفره،میترسم تو آینده برای انتخاب شغل و مصاحبه اشتباه کنم،تو کلاس تا معلم یا کسی صدام میزد نمیتونستم تو چشاشون نگاه کنم و به زمین نگاه میکنم و چون کلی چشم دیگه دارن بهم نگاه میکنم خودمو گم میکنم تو مدرسم به زور معلم میرفتم پاتخته،ظاهرمم مشکل نداره و خوبه،از هیکلمم راضیم و خداروشکر مشکل جسمی ندارم،شاید کسی ظاهرمو ببینه بگه دختر جدی و توپر و عاقلیم همه همینو میگن ولی یه ذره این از واقعیت دوره
لطفا لطفا کمکم کنید،برای شما در درگاه یزدان و پاک یکتا بهترین هارو میخواهم.