سلام من مشاور نیسم اما نظر خودمو بهت میگم
تو در سن نوجوانی و دوران بلوغ هستی و بهتره بزاری این حس بگذره و بره چون این ها چیز هایی هستن که تو باید تجربه کنی تا بفهمی. ولی ماهایی که تجربه کردیم دیدیم ک اگه قبلش یکی بهمون گوشزد میکرد خیلی بهتر بود!
بزار رابطتون همون در حد رفاقت و دوستی که از بچگی باهم بودن بمونه چون این حس حس پایدار نیست و بخاطر سنته و ممکنه اشنباهات زیادی بکنی. مطمعن باش که وقتی یکم سنت بالاتر رفت میتونی فرق بین خوب و بدتو تشخیص بدی و بفهمی کیو دوست داری و کیو عاشقشی! این دوتا خیلی با هم فرق دارن...و توهم میگی که از ده سالگی عاشقش بودی اینرو بدون که تو از اول بچگی ب گفته خودت باهاش بودی پس بهش حس یه همدم و دوست واقعی و صمیمی رو داری و فکر نکنم از ده سالگی بشه معنای واقعی عشق رو درک کرد!
یاعم اگه الان با خودت فکر میکنی که واقعا عاشقشی پس همین حست رو نگه دار و با هم بزرگتر شین و وقتی که دیدین تو سن و شرایطی هستین که تا اخر باهم بمونین اونموقع حس عشقتو بهش بگو سعی کن الان از تفریحات زندگیت هدفت و سنت لذت ببری و نذار تصمیمات اشتباه بگیری.
