مشاوره تلفنی حضوری آنلاین
۰۲۱-۲۲۲۴۷۱۰۰
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

نمیدونم چیکار کنم

296 بازدید
سوال شده ژوئن 29, 2020 در روانشناسی کودک و نوجوان توسط بی نام
من 16 سالم هست و بیشتر از دو ساله که درگیر افسردگی و اضطراب شدید هستم. توی خانواده پر از مشکل و نسبتا بی فرهنگ بزرگ شدم و از سنین کم مشکلات اعتماد بنفس، هویت و اضطراب اجتماعی داشتم. توی این نقطه میتونم بگم که تقریبا هیچ هویتی ندارم و بعضی اوقات با حافظه ام یا تفکیک واقعیت از خواب و خیال یا گذر زمان دچار مشکل میشم. 16 سال سن زیادی نیست ولی من واقعا احساس فردی رو دارم که اونقدر پیر هستش که بزودی قراره بمیره،تمام بدنم درد میکنه و اعضای بدنم تک تک دارن از کار می افتن،بعضی اوقات بدنم میلرزه یا پرش عضلات دارم و مقداری از موهام سفید شده. پدر و مادرم براشون مهم نیست حتی اگه من مشکلات و نگرانی هام رو مطرح کنم فقط باعث میشن
این احساس که سربار و اضافی هستم توی ذهنم قوی تر بشه، پدر و مادرم جدای از پولی که برای مدرسه و غذا و سرپناه پرداخت میکنن برای من هیچ کاری انجام ندادن،من الان کوچکترین تصمیم ها رو به تنهایی نمیتونم بگیرم،اصلا نمیتونم توی جامعه تنهایی دوام بیارم، احساس میکنم زندگی منو جا میذاره و به راه خودش ادامه میده. چند سال پیش بخاطر تصمیم اشتباهی که گرفتم وارد مدرسه تیزهوشان شدم و فکر کردم میتونه بهم کمک کنه اما فقط حالم رو بدتر کرد و بخاطر فشار روانی و استرس اونجا همه چیزم رو از دست دادم، فکر کردم تیزهوشان باعث میشه مایه افتخار باشم اما از اون موقع من همیشه تحقیر و کوچیک میشم و بخاطر افسردگی و مشکلاتی که پیش اومده خیلی زیاد سرزنشم میکنن. من بچه * واقعیشون هستم اما کوچکترین نیازهام برآورده نمیشه و با افتخار هرجا میشینن میگن که برای من پولی خرج نمیشه،پیش این به اصطلاح خانواده نمیتونم خودم باشم،باید خیلی تلاش کنم تا جوری رفتار کنم که قبولم کنن و ازم متنفر نباشن و منو طرد نکنن و دور نندازن،هیچوقت پیششون خوشحال نیستم و احساس امنیت ندارم، باعث خجالتم میشن و میدونم که من هم برای اونا همین نقش رو دارم،اگه چند روز غذا نخورم یا کسالت و بیماری فیزیکی داشته باشم واقعا براشون مهم نیست و برای غریبه ها و فامیل و آشناهای خودشون خیلی بیشتر مسئولیت پذیر و موظف هستن تا من که همینجور مثل تیکه آشغال وقتی بدنیا اومدم انداختنم دور. با اینکه توی این شرایط بزرگ شدم و عادت کردم میدونم که نمیخوام اینجوری زندگی بکنم و نمیتونم بشینم و هیچ کاری نکنم تا زندگی بگذره و شرایط بدتر و بدتر بشه،سال آینده پایه یازدهم آخرین فرصت هست که میتونم توی المپیادهای دانش آموزی شرکت کنم و با مدال های جهانی ممکنه فرصتی بدست بیاد که بتونم برم کشور دیگه. نمیدونم اگه از الان شروع کنم میرسم یا نه اما میدونم که مدال طلای اون رشته رو میخوام اما وقتی صحبت کردم که پول یدونه کتاب منبع رو بهم بدن انگار که قراره کار خلاف انجام بدم باهام برخورد شد و من هم نمیتونم به خودم اجازه بدم دوباره برای پول بهشون التماس کنم،میخوام برای سال آینده از تیزهوشان بیام بیرون و چند بار هم به مادرم گفتم اما هر دفعه به بهانه کرونا و امتحانات خرداد بحث رو عوض کرده،حالا برای المپیاد یدونه کتاب نیاز باشه یا برای درس خوندن لپ تاپ بخوام یا اینکه بخوام برم مدرسه عادی مهم نیست،چون برای اونا کوچکترین اهمیتی نداره و اگه پای پول وسط باشه دیگه اصلا بهم کمک نمیکنن. من تصمیم خودم رو گرفتم اما الان واقعا نمیدونم چیکار باید بکنم،جوری هم نیست که کار کنم و پول در بیارم و خودم رو تحویل بهزیستی هم نمیتونم بدم،هیچ فامیل و دوست و آشنایی هم ندارم که کمکم کنه و فکر میکنم اگه این فرصت رو از دست بدم خیلی سخت فرصت دیگه ای گیرم میاد. دیگه هیچ چیزی به فکرم نمیرسه.
2 پاسخ
پاسخ داده شده ژوئن 29, 2020 توسط shakiba
سلام
شما دخترید یا پسر؟
روانشناس و یا مشاوره حضوری مراجعه کردید؟
دارای دیدگاه ژوئن 29, 2020 توسط بی نام
بنده دخترم
قبلا به روانپزشک و مشاور مراجعه کردم اما نه دارو درمانی نه صحبت با مشاور برام نتیجه ای نداد
دارای دیدگاه ژوئن 29, 2020 توسط zahra
عزیزم بری سمت علایقت خیلی برد میکنی،مثلا نقاشی،طراحی
یا هر چیزی که فکرشو کنی!بری سمتش همه چی درست میشه
چون اونموقع خودتو باور میکنی ،آدم موفقیم میشی دیگه همم حتی خونوادت قبولت میکنن و حمایتتم میکنن
اگرم حمایت نشدی خودت خودتو حمایت کن و جلو برو
فقط فکر کن علایقت چیان؟
پاسخ داده شده ژوئن 30, 2020 توسط وحید حرفه ای (11,580 امتیاز)
سلام. احساسات شما رو کاملا درک میکنم. یه مقدار خانواده شما دارن کم لطفی میکنن ولی مهمتر از اون حساس شدن شما به این قضیه هست. سعی کنید بغض رو کنار بذارید و به هدفتون فکر کنید.

من کاملا متوجه نشدم شما دقیقا از چه فرصتی دارید صحبت میکنید؟ منظورتون انصراف از تیزهوشان و رفتن به عادیه؟
دارای دیدگاه ژوئن 30, 2020 توسط بی نام
سلام منظورم درس خوندن برای المپیاد بود چون فقط پایه دهم و یازدهم میتونن شرکت کنن
دارای دیدگاه ژوئن 30, 2020 توسط وحید حرفه ای (11,580 امتیاز)
هدف بسیار عالی انتخاب کردید و حتما با تلاش و پشتکار موفق میشید و نگران وقت هم نباشید. شما در فقط چند ماه هم میتونید به مهارت و آمادگی کامل برسید. به شرطی که احساسات منفی و مخرب رو کنار بذارید. حساسیت تون رو نسبت به خانوادتون و دیگران کمتر کنید. فقط به هدفتون فکر کنید و برای رسیدن به هدف برنامه ریزی کنید. بغض نداشته باشید و آرامش رو تمرین کنید. ولی بهرحال اگر واقعا والدین تون در خریدن کتاب برای شما دریغ می کنن من حاضرم کمکتون کنم. سوالی که دارم اینه که آیا فقط میخواید به لج پدر و مادر بچسبید به درس برای المپیاد؟ یا اینکه واقعا استعداد و علاقه هم دارید؟ اگر مورد اول باشه احتمال موفقیتتون خیلی پایین میاد.
به مشاوره آنلاین روانشناسی خوش آمدید، مکانی برای پرسش سوال و دریافت پاسخ از دیگر کاربران و مشاوران مجرب و منتخب کانون مشاوران. مطالب با مضامین توهین آمیز به ادیان، دین اسلام و عقاید و استفاده از کلمات رکیک را گزارش دهید تا حذف شود.
مشاوره تلفنی حضوری آنلاین
۰۲۱-۲۲۲۴۷۱۰۰
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

17,017 سوال

27,721 پاسخ

29,298 دیدگاه

2,066 کاربر

سوالات مشابه
3 پاسخ 164 بازدید
1 پاسخ 370 بازدید
1 پاسخ 162 بازدید
1 پاسخ 146 بازدید
2 پاسخ 168 بازدید
سوال شده فوریه 13, 2021 در مشاوره رایگان فردی توسط Maedeh
1 پاسخ 445 بازدید
1 پاسخ 379 بازدید
...