خسته نباشید
دختر ۱۶ ساله هستم. این رفتارم و اخلاقم از اول بوده اما تازه تازه داره برام عجیب و نگران کننده میشه.
ادم اروم و ساکتی ام و اصلا قاطی جمع هایی ک ازشون خوشم نیاد نمیشم و اگرم بشم یه گوشه تنها میشینم. کلا یننفر از دوستام هست ک باهاش راحتم و حس رفاقت واقعی بهم میده.
مشکل من ایکه من اصلا از جمع خوشم نمیاد اابته بجز جمع فامیلی. دوست ندارم توی اجتماع باشم همیشه خلوت ترین و اروم ترین جارو ترجیح میدم. البته همه اینها به خواست خودمه چون واقعا جمع رو دوست ندارم و نمیتونم خودم رو توش نگه دارم چون حس ناراحتی بهم میده و خودم هم وتقعا دلیلشو نمیدونم. نه میتونم خودم رو با جمع اخت بدم نه میتونم جمع رو رها کنم (چون بمعنی بی احترامی میشه)
ولی کلا واقعا نمیدونم ناراحتیم از چیه خودمم گیج شدم وقتی گه تو جمعی هستیم مثلا تولد که همه دوست دارن شادی کنن و برقصن و با رفیقاشون عگس بگیرنو خوش بگذرونن، من میشینم یجا و فقط منتظر یه بهونم ک دربیام بیرون یا خودمو سرگرم کنم که جمع تموم شه. دست خودم نیست از جمع بدم میاد ولی حس میکنم تا اخر نباید اینطور باشه که!! بقیه فک میکنن من بخاطر غرور ایطور رفتار میکنم ولی اصلا اینجور نیست من از اجتماعات خوشم نمیاد و حس میکنم وقتم داره تلف میشه و واقعا نمیتونم درگ کنم که دیگران چطور اینقدر راحت با افراد جدید صمیمی میشن یا ارتباط برقرار میکنن یا ب قولی اینقد سریع همرنگ جماعت میشن چون من اصلا علاقه ای ب اشنایی با افراد جدید ندارم! بنظرتون این مشکل سازه یا چیزعادیه؟