سلام.
من داشتم سوال و جواب هایی که توی سایت هست رو می خوندم چشمم خورد به بعضی ها که دوست داشتن تنها باشن و شما گفته بودین باید برید روانشناس.
من خیلی وقته که ددوست دارم تنها باشم.تفریح هایی که می کنم دوست دارم تنهایی باشه.دوست خیلی نزدیکی ندارم.خیلی هم کم حرف می زنم.از این وضع هم راضیم چون واقعا از تنهایی لذت میبرم.برعکس بودن توی جمع خانواده برام حوصله سر برنده هست.اما علائمی از افسردگی ندارم البته تا دو سال پیش داشتم اما الان حالم خیلی خوبه.اون هم فکر کنم برای شرایط سنی بود.از همون موقع هم به تنهایی علاقه پیدا کردم.الان خیلی شاد هستم برای زندگیم هدف دارم.هر چند به خاطر این گوشه گیری به چشم بقیه افسرده میام اما واقعا خیلی امیدوار تر از اون ها به زندگی مگاه می کنم.
الان این هم مشکله؟یعنی نیاز به مشاوره داره؟به نظر خودم عادی بود اما جواب ها برای این جور افراد کمی منو نگران کرد
من الان 19 سالمه و دانشجو هستم
