سلام دوباره. الان که دارم اینو می نویسم توی دلم آشوبه اما از یه طرف کلی خوشحالم کنکور دوباره به تعویق نیفتاد تا من زودتر از این روزای سخت خلاص بشم. اگه یادتون باشه من چند وقت قبل در مورد یه شخصی به اسم علی که دوستای لایعقلم باهاش دوست شده بودن نوشته بودم. الان می دونین چه شده؟! یه سری فکرای های وسواسی جدید به مغزم هجوم میارن. من میترسم که اگه رتبه کنکورم خیلی خوب بشه، علی بره اعتراض کنه و بهم تهمت بزنه و بگه من تقلب کردم تا نتیجه کنکورمو باطل کنن. چون همونطور که گفتم توی منطقه ما مسائل قومی خیلی جدی هستش. اگه اون با پارتی بازی کاری کنه که به من لطمه وارد بشه چی؟ من همش اضطراب و استرس دارم. من خیلی از همکلاسی هام متنفرم چون فکر می کنم مشکل وسواس فکریم تقصیر اوناست. چون از همون دوره راهنمایی بهم حسودی می کردن و رفتارای بدی باهام داشتن. و باعث شده که من از موفقیت بترسم. هیچ کس نمی دونه من چه حالی دارم. مامانم سنش بالاست و دیابت داره. وفکر می کنم اونم وسواس فکری داره. واسه * همین از وقتی فهمیدم که زمانی که در مورد مشکلاتم با همکلاسی هام یا اضطرابم باهاش حرف می زنم، نه تنها که هیچ کمکی نمی تونه بهم بکنه بلکه خودشم حرص می خوره و قندش می ره بالا؛ بنابرین ترجیح می دم باهاش این حرفا رو نگم. من فقط اینجا رو دارم که مشکلاتمو بگم... واقعا نمی دونم چه جوری بگم شما ها چقدر خوبیییین...... تو رو خدا یه جوابی بدین که من از این حال در بیام. یعنی امکان داره یه دانش آموز به نتیجه یه دانش آموز دیگه اعتراض کنه؟ البته بگم این نگرانی ها برام چیز تازه ای نیستن. مثلا روزی که من رفتم کارنامه امتحانای نهاییمو بگیرم یکی از معاونا بهم گفت کد پروندتو بیار ما باید نتیجه های کنکورتونو ببینیم. بعد رو به اون یکی معاون کرد و گفت خوبه ما اسمای اینا رو رد نکنیم به سازمان سنجش تا از کنکور بمونن. اگرچه اینو به شوخی گفت اما من تا چند روز اضطراب داشتم که نکنه اسممو به سازمان سنجش ندن! تا این که باز دوباره یه فکرای مضطرب کننده * دیگه ای جاشونو گرفتن. امتحانای کنکور آزمایشی برام مثل عذابه. هر لحظه می ترسم کنترلم از دست بدم و تسلیم افکار وسواسیم بشم. تمرکزم کم شده. تورو خدا بگین واسه این دو هفته مونده و خود روز کنکور چه جوری آرامشمو حفظ کنم و از همه مهم تر اینکه آیا کسی می تونه به نتیجه من اعتراض کنه؟
