سلام.در مورد حالاتی که داری بهتره صادقانه،منطقی و با شیوه درست با والدینت صحبت کنی،احساساتت و اینکه روحیه حساسی رو داری به اون ها بگی و ازشون بخوای که مسیر رشدی رو برات فراهم کنن و اجازه بدن تا درک بشی و بعنوان یک نوجوان شنیده بشی.حتما با اونها در میون بذار .البته کار و مشغله و مسائلس که والدین با اونها درگیرن و ذهن مشغولی هاشون گاهی فرزندان رو از یادشون میبره و یکمی ممکنه بی حوصله و خسته بشن از درگیری های که دارن اما بهتره خیلی محترمانه و با درک کردن اینکه
مشغله های زیادی دارن و در تلاش برای رسیدن فرزندان به بهترین ها هستند
این مشکل رو مطرح کنی و ازشون کمک بخوای.
