سلام من هفده سالمه و چند وقتی میشه که انگیزمو از دست دادم واقعا خیلی وقته نه هدفی دارم نه آرزویی...یه زمان میگفتم من فقط برا اهدافم زندم الان هدفامو که گم کردم هیچ...حس میکنم خودمو هم گم کردم...کل روز یا خوابم یا گوشی زندگی نمیکنم اصلا این کرونا واقعا به طرز فجیعی به روح و روان من آسیب زده بقیه کنار میان ولی من الان یک ساله واقعا حس میکنم انگیزه هامو از دست دادم نمیدونم دارم به کجا میرم نمیدونم قراره چی بشه میخام به دانشگاه فک کنم هیچ هدفی تو ذهنم پیدا نمیکنم چیزایی که قبلا برام جالب بود ذره ای برام دلپذیر نیست به معنای واقعی کلمه افسردگی گرفتم چون نه انگیزه ای دارم نه هدفی نه چیزی برام مهمه نه کسی روزا رو شب میکنم و برام مهم نیست فردا چی بشه اصلا فردایی باشه یا ن... تازه خوشحالم میشم بخوابم دیگه بیدار نشم ولی امروز یه کلیپ دیدم و به این نتیجه رسیدم که خیلی قدر نشناسم که خدا به من فرصت زندگی داده و اینجوری بی لیاقتی میکنم و آرزوی مرگ دارم...میگن سه دلیل هست برای شاد بودن ادما... اولیش کاری برای انجام دادن دومی کسی برای دوست داشتن سومی آرزو و هدفی داشتن... خوب من نه آرزویی برام مونده نه هدفی کار خاصی تو طول روز انجام نمیدم تمام وقتم به بطالت میگذره آدمایی که دوسشون داشتم دیگه ازشون ناامید شدم حس میکنم نمیتونم آدمی رو دوست داشته باشم جدی میگم هیچکس رو دیگه نمیتونم دوست داشته باشم و دلیلش اینکه دیگه حتی خودمو هم دوست ندارم! قبلا عاشق مسافرت بودم عاشق دریا بارون طبیعت عاشق مدرسه درس عاشق فکر کردن به آرزوهام یه غذا میخوردم کلی کیف میکردم چن ماه پیش رفتم سفر دیگه هیچ حسی به سفر و اینا نذاشتم تازه بدتر حالم گرفت درس و مدرسه هم اصلا براش انگیزه ای ندارم بارون میاد یه لبخند تلخ بهش میزنم و تمام دیگه مثل قبل براش ذوق نمیکنم حتی میام غذا بخورم پشیمون میشم با این روحیه داغون نمیدونم چه بلایی قراره سرم بیاد! ینی میشه انگیزه از دست رفتم برگرده؟!
