سلام من یه دختر سیزده ساله هستم که هنوزم عروسک بازی میکنم و کارتون میبینم. وقتی کوچیک تر بودم من و خونوادم جمعه ها میرفتیم یه جا و من و داداش دوقلوم کلی دوست تو اونجا پیدا کرد یک که همشون دختر بودن. کم کم با سه تا پسر دوست شدیم که از ما سنشون کمتر بود. بعد من چند بار نا خاسته کارتون و لایو اکشن های عاشقانه دیدم. بعد توی یه گروه واتساپی دوستام ویدیو عشق و عاشقی میفرستادن. کم کم و خود به خود به فکر عشق ٱفتادم اما با خودم گفتم من هم عاشق کسی شم اون هیچ.... در بازی با عروسک هام بازی عاشقانه میکردم. بعدا با خودم گفتم من یه دختر هستم که عاشق بازی های اکشنه و پرنسس ها رو زیاد دوست نداره. مثل پسرام دیگه اما چطوری عاشق شم!؟ اصلا ولش کن عشق کلو چند؟! بعد یک مدت بازم یه لایو اکشن عاشقانه دیدم فکرم مشغول شده. همش تو فکر این چیزام. حتی نمیدونم عشق چیه و چجوریه! حس میکنم پسرا عاشق شن راحت تره چون راحت به دخترا میگن و دخترا احساسی ترن و راحت تر پسرا رو درک میکنن و مسخرشون نمیکنن. اما ممکنه اگر دختر ها بگن این اتفاق بیفته پس کلی نامت شدم. تحقیق کردم این حس من در سن نوجوانی و بلوغ هست و عادیه. اما با کرونا و بسته شدن همه جا دیگه بیشتر دارم غصه میخورم و جالب اینه که وقتی کرونا نبود حس من در این حد نبود. اما الان تنهایی هم نسبت به دوستام و نبودشون هم باعث این حسه( تحقیق کردم) . الان مدام تو فکرم. دلم میخواد با یه پسر دوست شم که خوب باشه و بی محلی نکنه و البته بخواد با یه دختر دوست بشه! لطفا راهنمایی کنید چی کنم؟ با تشکر