سلام
این سوال رو مطرح کردید. نه در پاسخ به این سوال اما نکاتی در مورد عواقب احتمالی کارتون می گم.
1- هیچ پدر و مادری بد بچه هاشون رونمیخوان و قطعا تجربه بیشتری نسبت به فرزندان دارند.
2- هیچ فردی تاکید میکنم هیچ انسانی با مهر تر از والدین نسبت به فرزند نیست. حتی همسر یا فرزند
3- بنشینید و صادقانه با خودتون فکر کنید که آیا علت مخالفت پدرتون صحیح هست یا نه؟ درسته یا نه؟ گاهی والدین با توجه به شناختی که فرزندشون دارند و تجربایت تفاوت می تونن خیر و صلاح رو بهتر تشخصی بدهند. برای سنجش نظر پدر هم کافیه فقط عقل رو ملاک قرار بدید و احساسات و غریزه روکنار بگذارید.
در واقع از بیرون گود نگاه کنید. برای ازدواج با این آقا کدوم وجه وجودی شما بیشتر مشتاق هست؟ غریزه ؟ احساس؟ عقل؟ حتما حتما هم دو نفری مشاوره برید.
4- اگر به این نتیجه رسیدید که نظر پدرتون اشتباه هست یا پدر رعایت مصلحت شما رو نمی کنند باز دست نگه دارید. این مرد هست که باید برای به دست آوردن یک دختر تلاش بکنه. رضایت خانواده ها رو جلب بکنه. و البته شما هم پشتیبانی و حمایت کنید. اما تلاش اصلی بر عهده مرد هست نه شما.
5- چنانچه نتونستن نظر پدر رو با تلاش بسیار جلب کنند اقدام کنید برای ازدواج با رای دادگاه و بدون اذن پدر یا پدر بزرگ.
6- اما این همه * ماجرا نیست و تجربه های مشابه رو ادم باید سرلوحه قرار بده. حرارت عشق آتشینتون که فروکش کنه، اطرافیان ، همسرتون و خانواده اش حتی اگر بهترین آدم ها هم باشند به روتون میارند که تو خودت قالب پسرشون کردی و کسی که اصرار داشت شما بودی و شاهدش هم نامه ای هست که مجوز ازدواجه ؛ دیگه به درست یا غلط بودن حرفشون اصلاً کاری ندارند. تو که به خانوادت پایبند نبودی و نظر هم خون خودت رو بهش توجه نکردی دیگه به کسی که هم خونت نیست چه وفایی داری. هرگز نمی تونید اظهار کنید که همسرتون پیش قدم شده و عاشق تر بوده چون شما داری از رای و نظر خانواده ات چه درست چه غلط می گذری . انشاالله که خوشبخت میشید اما در انتظار زخم زبان نزدیکان باشید.
7- در کل امیدوار باشید و سعی کنی عاقلانه فکر کنید. اگر جدا پدرتون رعایت مصلحت شما رو نمی کنند و آقا پسر ارزش گذشتن از خانواده تون رو داره و مرد خوب و شریفی هم هست ، اون وقت تنها راه اجازه دادگاه هست. تلاش کنید تا زندگی هم به تلاشتون پاسخ بده.
به امید روزهای بهتر و عالی برای شما.
