سلام‌من یکسالو نیمه با همسرم ازدواج کردم ایشون ۲تاپسر ۸ساله ۵ساله داره
پسر بزرگه به حرف مادرش گوش میده کاراواذیت های مختلف میکنه سرم داد میزنه حرف گوش نمیده میگه نمیتونم به حرف گوش بدم حرص میده بعد میخنده میگه خندم میگیره از قیافت خیلی کارای دیگه منم عصبی میشم دعواشون میکنم یه وقتایی میزنم بعدم خودم عذاب وجدان میگیرمو تا مدت ها ناراحتم ولی نمیتونم اصلا خودمو کنترل کنم
از هرچیز کوچیکی زودعصبی میشمو از کوره درمیرم...همسرمو خیلی دوس دارمو نمیخوام از دستش بدم...حتی از یه چیز کوچیک بی ارزش از همسرمم ناراحت میشم زود..همش بی حوصله عصبیم
کمک کنید همه میگن باید توجه نکنی به رفتاراش بی تفاوت باش بیخیال باش به کارا اذیتاشون ولی من اصلا بیخیال بودنو بلد نیستم
لطفا کمکم کنید که چیکار کنم بیخیال باشم هرچیز بی ارزشی عصبیم نکنه ازکوره دربرم...شاد باشمو باحوصله زودعصبیو ناراحت نشم همش کسلم حوصله ندارم
چند بار یه حرفو میزنم بچه هایا حتی همسرم فقط میگن باشه وپشت گوش میندازن عصبی وناراحت میشم میگم بچه باید دفعه اول حرف گدش بده ...همسرم باید براحرفم ارزش قائل بشه دفعه اول که گفتم بلند بشه اونکارو انجام بده
