سلام. من دختری هستم ۲۲ساله که به تازگی وارد ۲۳سالگی می شوم. برادرم ۱۷ساله است. من یک مشکل جسمی دارم و آن این است که پاهای من انگشت هایش کوتاه هستند و یکی پایین تر و کوتاه تر و دیگری بالا تر است و ناخن هایم کوچک هستند، همیشه پایم را از بقیه مخفی می کنم و همیشه با جوراب در بین بقیه افراد حضور دارم.وقتی با برادرم بحثم می شود برادرم پای من را مسخره میکند که مثل طاووس پاهای زشتی داری اما فرق تو این هست که طاووس زیباست و تو زشت و سیاهی، برادرم سفید و بور هست و خوش اندام، و همیشه سفید بودنش را به رخ من میکشد که من سفیدم و تو سیاهی، متاسفانه در اقوام ما پوست سبزه بودن را عیب می دانند و زشت. من واقعا ناراحتم، دختر خاله ها و زن عمو هایم من را بابت رنگ پوستم مسخره میکنند، و شکل ناخنهای دستم که پهن هستند، وای به حال روزی که پاهایم را ببینند،هیچ وقت کلاس شنا نرفتم چون نمیتونستم جلوی بقیه پاهایم را از جوراب در بیارم. سینه های کوچکی دارم و هیکلم بد شده و وزنم بالا رفته. تنها هنری که دارم موسیقی و طراحی کاراکتر بازی هست، من واقعا نا امیدم و فکر میکنم هیچ کس با من ازدواج نخواهد کرد، در حال حاضر دانشجو هستم اما واقعا درس خواندن را دوست دارم، چه فایده پاهایم کج هست و زشتم، زیبایی ندارم، چرا من سبزه هستم و اینقدر زشتم. خسته شدم، از برادرم،پدر و مادرم نمیتوانند هزینه عمل سنگین پای من را بدهند. من واقعا نا امیدم، نمیدانم چکار کنم. خستم، چرا من اینطور باشم، چرا من؟!
معلولیت جسمی ترس اجتماعی
