با سلام
من یه دختر ۱۷ سالم
من با این رفتارام مغرور به نظر میام ؟
من هرکس چیزی بهم بگه که با تفکراتم در تضاد باشه من قبول نمیکنه و میگم مثلا نه و لج میکنم .
مثلا یکی بهم میگه فلان کار رو باید انجام بدی میگم اون کاری که تو میگی با شخصیت و خانواده و فرهنگ من جور نیست و من تحت هیچ شرایطی زیر بار این کار نمیرم و هرگز انجامش نمیدم .
همیشه رفتارم اینطوریه
یعنی به قول مادرم حرف هیچ کس رو قبول ندارم و حرف خودم برای خودم ارجحیت داره
یعنی نمیتونم به حرفای کسی چشم بگم
حرف کسی رو تو بیشتر مواقع عملی کنم
و همیشه هم حرف باید حرف من باشه چون حس میکنم من یه چیزی بیشتر از طرف مقابلم میدونم
ایا من مغرورم ؟
یا خود خواهم ؟
اما من واقعا این کارارو از سر دلسوزی برای بقیه میکنم اما نمیدونم مردم چه برداشتی میکنن
خیلی وقتا هم ممکنه کنار بیام با حرف ها یا کارهای دیگران اما واقعا برام سخته یکی برام امر و نهی کنه و دستور بده