سلام خسته نباشید من دخترم و ۱۷سالمه من تو زندگیم هیچ ازادی ندارم وانگار دارم تو قفس زندگی میکنم پدرم نوع فکرش جوریه که انگار دختر باید همیشه بشینه تو خونه و فقط با خانوادش بیرون بره و فقط همین نیست من الان کلاس ۱۱هستم و مادرم من رو می بره مدرسه ومیاره وغیر ممکنه که این کارو نکنه و حتی همیشه گوشی منو چک می کنن و من هیچ حریم شخصی ندارم و به نوع لباس پوشیدن من هم گیر الکی می دن من تاحالا تا این سن یکبارم نشده که بادوستم برم بیرون حتی دوست هایی که از نظر خانوادم هم مورد اعتمادن من واقعا نمی دونم باید چیکار کنم من تاحالا هیچ کاری نکردم که اعتمادشون نسبت به من از بین بره و این شرایط هم برای بسیار سخته و عذاب می کشم و هیچ راه حلی هم نداره به نظرم نوع فکرش جوریه که دختر وقتی خونه باباشه هیچ کاری نباید کنه فقط باید بشینه خونه
من چند ماهی هست با پسری در ارتباط هستم که ایشون۲۳سالشونه و رابطمون هم جدی و طبق قرارمون قراره تا دوسه ماه دیگه با خانوادم حرف بزنن من واقعا از این که هیچ ازادی ندارم خسته شدم و نمی تونم تحمل کنم مطمئن هستم اگر همین حوزی پیش بره افسردگی می گیرم و تصمیم دارم بعد از خاستگاری بیش تربه دلیل راحت شدن از این شرایط ازدواج کنم و خودم رو راحت کنم البته من به اون اقا علاقه هم دارم
که حداقل دیگه تو خونه مثل یه زندانی نباشم
