سلام!
من چندساله افسردگی دارم اونم از نوع حاد! هرشب تا صبح گریه میکنم هیچ انگیزه‌ای به این زندگی وامونده ندارم! توی ناامیدی غرق شدم چندساله و فقط دارم دست‌وپا می‌زنم
حالا مشکل من یه مشکل عادی و ساده نیست مثل بقیه نازک نارنجی نیستم که سر هرمسئله کوچیکی ذهنم درگیر شه و نتونم هندل کنم!
از بچگی پدرم دست بزن داشت و همیشه منو کتک میزد و وقتی گریه میکردم منو تا صبح تو انباری تاریک نگه می‌داشت چون تحملمو نداشت!
بعد هم که به مادرم خیانت کرد وقتی مادرم نه ماهه حامله بود و ول کرد مارو نه خرجمونو داد و نه خواست که مارو ببینه!!
مجبور شدم از سنین کم هم درس بخونم هم کار کنم. بخاطر همین که کار میکردم تو خانواده مادریم شایعه شد که هر*هام که میرم از خونه بیرون و همه‌جا انگشت‌نمام میکردن!!
توی دبیرستان بخاطر همه اینا مسخره میشدم و کل دوستام ولم کردن. کاش اوج بدبختیام همینا بود!
یه چند وقت بعد مادرمم با یه آدم مزخرف وارد رابطه شد و مارو باهاش دق داد!! بعدم منو کلا ول کرد.. نمیدونم چرا از مادرم انتظار نداشتم.
بعد هم دو سه بار تو کارم ورشکست شدم یا کلا حقوقمو ندادن بیرونم کردن با این‌که کارمو خوب انجام دادم!
شده بود چند روز نتونم غذا بخورم بعد از هوش برم ینی بس غذا نخورده بودم لاغرِ لاغر بودم!
متاسفانه تو اوج این بدبختیا از یه کسی خوشم اومد و طرف هم منو ول کرد!
خیلی بشدت از خودم متنفرم حالم از خودم متنفرم
خیلی شده خودکشی کنم نه بخاطر شکست عشقی یا اینا چون دیگه نمیدونم باید چقد تقلا کنم فقط برای یه روزی که بقیه رو سرم خراب نشن، بتونم لبخند بزنم، دوست داشته شم، از خودم متنفر نباشم! اما متاسفانه خودکشی هام ناموفق بودن که الان اینجام!
اختلال چند شخصیتی و دوقطبی دارم راحت کلافه میشم دائما به خودکشی فک میکنم و بهش عمل میکنم.
به روانشناس هم نمیتونم مراجعه کنم چون بهم پیشنهاد رابطه جنسی داد یه‌کدوم و خب دیگه به کمتر کسی اطمینان دارم
من فقط یه دختر زیر بیست سالم و خیلی بدبختی سرم اومده
ممنون میشم یه جواب عاقلانه بهم بدید!!
