من یه پسر 17 سالم
احساساتی نیستم ولی خیلی حساسم، خانوادمم خیلی روی من حساسن، آدم مذهبی هستم ولی خشک مذهب نیستم یعنی با استفاده از دینم و زاویه دید نوین و روشنفکرانه سعی میکنم زندگی کنم، من توی سن حساسیم هستم چون سال دیگه کنکور دارم، مشکلم چیه؟
بعضی مواقع احساس میکنم که نیاز دارم با یکی از جنس مخالفم صحبت کنم برای همین خیلی دوست داشتم که خواهر داشته باشم ولی ندارم، با مادرمم صمیمی نیستم و نمیتونم راحت حرفمو بهش بزنم و هیچ راهیم نداره که بخوام حرفامو با مادرم بزنم و احساس صمیمت کنم(این رو گفتم که اصلا پیشنهادش نکنید) از یه طرف هم از یک دختر خانمی خوشم میاد ولی بهش نگفتم (چند ساله) تازه همسن هم هستیم، حالا من بین یک دوراهی گیر کردم
اگر باهاش دوست شم رابطم با خدا خیلی بد میشه و من طاقت دور بودن از خدا رو ندارم، از یه طرف دیگه هم سال آینده کنکور دارم و ممکنه بهم آسیب بزنه ولی اگرم دوست نشم کسی رو ندارم که باهاش صحبت کنم و دردلامو بگم و بهم کمک کنه و بهم مشورت بده
دقت داشته باشید که منم آدمم و دوست دارم با جنس مخالفم ارتباط داشته باشم، اینم بگم که خیلی آدم سر به زیری هم هستم و میترسم اینجور روابط حیام رو از بین ببره و از امام زمان هم دورم کنه، خیلی می ترسم
لطفا کمکم کنید چند ماه در این بین گیر کردم و نمی تونم تصمیم بگیرم، هر طرف برم ضرر می کنم
