من ۱۷ سالمه و با پسری که ۱۷ سالشه دوست شدم و ۹ ماه هست که باهمیم . اوایل خوب بود و همینطور ک من میخاستم اما یواش یواش تغیر کرد هی عیب روی من گذاشت منم درستشون کردم و بخاطرش کوتاه اومدم و عیب ندارع اما هربار ک من بهش میگفتم ازاون رفتارت خوشم نمیاد سریع جبهه میگرفت و منو نادیده میگرفت و کلی تیکه و طعنه میزد بهم و منو محدود میکرد اما خودش نه . درسته سن کم داریم اما من دوست داشتم گاهی راجب آینده حرف بزنه که میاد خاستکاری من اما وقتی بهش میگفتم نظرت چیه می‌گفت نه من زن نمیخام و مکه دیونم و منو از خانوادش دور میکرد و می‌گفت شاید ۱۰ سال بیشتر رل باشیم و من نمی‌تونسم اینقدر صبر کنم . نادیده منو میگرفت و بی ارزشم میکرد و توی هر دعوایی منو مقصر میدونست خودش بی گناهه و می‌گفت تو باید بیای اول پیام بدی معذرت بخای . اما بعدش کلی حرف بهم میزد و منم صبر میدم تا درست شع اما نشد منم باهاش بهم زدم وقتی حتی ب فکر من نیست و ساعت ها می‌ره بیرون و خوش میکذرونه من تو زندگیش نقشی نداشتم . درست بود که کات کردم باهاش ؟
