سلام به شما دوست عزیز
نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما در این مسیر نیاز است که شما به شرایط سنی دخترتان نیز توجه کنید تا بتوانید در این مسیر به او کمک کنید تا رشد بهتری را تجربه کند .
در اول اینکه نیاز است بررسی کنید که دختر شما چه میزان شرایط سنی خودش را می شناسد و می داند در این سن از نظر جسمی و روحی چه تغییراتی می کند و اینکه در این سن اولویت های زندگیش چیست . هرچقدر شناخت او از شرایط سنی و احساسات و افکار و اولویت های زندگیش بیشتر باشد می توانددر این مسیر نتیجه گیری بهتری داشته باشد .
دختر شما با وارد شدن به دوران بلوغ دوست دارد مرکز توجه باشد ، شماها به استقلال او بیشتر احترام بگذارید ، تفاوت های او را محترم بشمارید ، در کارها با او مشورت کنید ، در احترام با او برخورد داشته باشید در کنار اینکه در این سن گرایش و توجه به جنس مخالف نیز افزایش می یابد و مایل است که مورد توجه قرار گیرد و این اصلا چیز بدی نیست تا زمانی که شرایط سنیش را بشناسد .
در این مسیر واکنش های خانواده ها متفاوت می باشد از محدود کردن تا سرزنش کردن و کاهش آزادی و.. اما در این مسیر خانواده هایی موفق تر عمل می کنند که بعد از فهمیدن ماجرا، به احساس نوجوان شان احترام می گذارند. او را برای این ارتباط سرزنش نمی کنند. این خانواده ها آگاهانه سعی می کنند که ارتباط شان را با فرزندشان حفظ کنند تا نوجوان بتواند به راحتی مشکلاتی که پیش می آید را با آنها در میان بگذارد ولی در عین حال تلاش می کنند فرزندشان را راهنمایی کنند.
یجان ها و احساس هایی که افراد می توانند در این دوره تجربه کنند، با نوجوان تان حرف بزنید و اطلاعات دقیق به او بدهید. سعی نکنید اطلاعات دلهره آور در اختیار او قرار دهید. اینکه اینگونه روابط موجب بدبختی آدم ها می شود یا ایجاد احساس گناه در نوجوان، کمکی به مدیریت این وضعیت نمی کند. منصف باشید و اطلاعات دقیق در اختیارش قرار دهید.
منظورم این نیست که هر اتفاقی افتاد با آغوش باز بپذیرید، نه؛ پذیرش یعنی اینکه آرامش خود را در مواجه شدن با برخی اتفاق های فرزندتان بالا ببرید. نوجوانی که با مسئله ای روبرو شده است، خود به اندازه کافی استرس و تنش دارد. بهتر است شما با آرامش تان، وضعیت روانی فرزندتان را بیشتر دچار تنش نکنید.
لزومی ندارد در آن لحظات شروع کنید به پیش بینی هایی که از این رابطه کرده بودید، اینکه این رابطه از اول اشتباه بوده است. جو حمایتی خانواده را به گونه ای پیش ببرید که فرزندتان به خانواده اعتماد کند. آنقدر پذیرش داشته باشید که نوجوان تان بتواند اتفاق های عجیبی که برایش افتاده را با شما در میان بگذارد. در واقع خانواده باید اولین حریم امن نوجوان باشد.با او فرصت تفکر بدهید با تفکر و اینکه بداند در این مسیر شما با تمام مخالفتی که دارید و دلایلی که دارید شنونده و پذیرای صحبت های او هستید می تواند در این مسیر به رشد بهتر و تصمیم گیری کمک کند.
ه جای تهدیدها یا نصیحت های مکرر، با در نظر گرفتن وضعیت خانوادگی، خط قرمزهایی را برای این ارتباط مشخص کنید. محدودیت های خانوادگی را با او در جریان بگذارید. محدودیت هایی مثل محدودیت های زمانی ارتباط، استفاده تلفنی و ...
حتی می توانید محدودیت رابطه جنسی را با قاطعیت با آنها در میان بگذارید. متاسفانه خانواده ها از صحبت کردن در این موارد به شدت گریزان هستند و چه بسا می ترسند که با صحبت کردن در این باره، فایل هایی در ذهن نوجوان باز کنند که فرزندشان قبلا توجهی به آنها نداشته است.
اگر تا این زمان آموزش جنسی به فرزندتان نداده اید، سعی کنید به شیوه های مختلف او را آگاه سازید.در این مسیر اگر نمی خواهید خودتان صحبت کنید که هرچند بهتر است صحبت کنید البته با دریافت اطلاعات آنها می توانید از مراجعه به روانشناس و کتاب استفاده کنید.
