سلام به همتون مرسی که وقت میذارید برای بقیه....من مشکلم خونوادمن خونوادم خیلی تو سرم‌میزنن هر روز دارم با حجم زیادی از موج منفی حرف منفی حس منفی که سرازیر میشه تو مغزم مواجه میشم و این اصلا یک چیز نرمال نیست خونواده ها در حد نگرانی به بچشون گیر میدن کاملا منطقیه اما من داستانم فرق داره خونوادم هر چی میشه سرش منو تحقیر میکنن به خاطر رفاقت با پسر منو از بیرون رفتن منع میکنن با کوچیک ترین اشتباهی که ازم ببینن جوری باهام رفتار میکنن و حرفاییی بهم میزنن با خودم میگم یعنی این همه تحقیر و فحش و بد و بیرا برا این اشتباه کوچیک لازم بود؟ دختریم که نه گربه میکنم نه خیلی توجه میکنم واسه همین فک میکنن حرفاشون روم تاثیر نداره خیلی سعی کردم تاثیر نذاره اما به خودم میام میبینم به ادم بی اعتماد بنفس ساخته ازم فقط...من خیلی ادم خوبیم جدی بهتون میگم علارغم سن کمم فهم پ درکم زیاده با خونوادمم نمیتونم کاری کنم وگرنه اجازه نمیدادم باهام همچین برخوردی بشه من تو عمرم دل کسیو نشکستم و اصل زندگیم همیشه احترام بوده همیشه به خودم گفتم اگه نمیتونی مرهم زخمای کسی باشی پس حداقل نمک رو زخمشم نباش اسیبی به ادما نرسوندم همیشه هم همه باهام دردل میکنن اما شاید یه نفر فقط از درد دل لامصب خودم باخبر باشه میترسم از زندگی ایندم که دختری که از هیچ لحاظی مشکلی نداره چرا باید با این گناه که تو به خونواده * بد اعصاب و ببخشید بیشعور بزرگ‌شده خونواده من اصلا احترام کسیو نگه نمیدارن مامانم عصبی ترین ادمیه که تو زندگیم دیدم داداشم هم که دست به زن داره نمیدونم چیکار کنم گاهی دلم میگیره میام اینجا قصه تلخ زندگیمو میگم میدونم تهش هم منم و این زندگی و خونواده ای که باید تحملشون کنم گاهی یواشکی با خودم حرف میزنم خودمو اروم میکنم حتی اشک ریختنم بلد نیستم امیدوارم اگر دارید اینو می‌خونید خونواده ای داشته باشید که با تموم وجود دوستون داشته باشن اگه همچین خونواده ای دارید حتما قدر بدونید چون از خیلیا سرید من از خونوادم هیچ عشقی متاسفانه دریافت نکردم و خونوادم همیشه تو سرم زدن و منو پایین کشیدن و حمایتم نکردن ابرومو بردن و... خلاصه قدر تک تک محبت هاشونو بدونید مرسی که صبر بخرج دادید و خوندید
