سلام
من میخواستم درباره حسی که دارم مطمعین بشم.من الان در استانه * 14سالگی هستم و11سال ونیمی به بلوغ رسیدم ولی از قبلش هم بهش احساساتی داشتم
وقتی خیلی کوچیک تر بودم من و اون بهمدیگه گفتیم که همدیگه رو دوست داریم و خب اون یه اتفاق خیلی بچگانه بود ولی من میخوام بدونم تاثیر اون اتفاقه که الان من فکر میکنم از این پسرخیلی خوشم اومده
الان دو سال میشه که به دلیل کرونا و روابط خانوادگی ما رفت و امد نداریم ولی احتمالا روابط خانوادگیمون درحال درست شدنه و من این مدت درباره اون خیالبافی میکردم و الان فکر میکنم که این حس علاقه میتونه به این دلیل باشه ولی تا قبلش هم بهش احساس هایی داشتم
تو این مدت از پارسال تاحالا چندین و چندبار سعی کردم حس و خیالبافیم رو نسبت بهش قطع کنم و قطع هم کردم ولی دوباره برگشته حتا مدتی بود که کلا از یاد برده بودمش ولی دوباره فکرم بهش شروع شد
اتفاقاتی هم افتاده که بگم اونم نسبت به من احساساتی داره و اتفاقاتی هم افتاده که بگم اصلا بهم احساسی نداره.برای مثال پارسال تو واتساپ برام قلب قرمز فرستاد و * اتفاقی هم افتاد...و امکان داره همه اش از روی دوستی بوده باشه.و یک بار هم توی * مهمونی که مدت کوتاهی بود تنها برخوردش بامن سلام کردن بود.پس الان که فکرشو میکنم احتمال اینکه اصلا علاقه ای نداشته باشه بیشتره
من بیشتر روزها در حد معمولی بهش فکر میکنم ولی تو این دوسال اخر به مدت انگشت شماری شده که تو اون روز حس شدیدی بهش داشته باشم که تمام فکرم اون باشه و این موقعی اتفاق میوفته که یه پیام یا تماس از طرف اون به من یا خانواده ام داده شده باشه اونم بعضی مواقع
پس احتمالی که اصلا حس دلتنگی باشه هم هست ولی از طرفی نسبت به کس دیگه اینطور دلتنگی ای ندارم ولی فکر میکنم احتمالش هست
از طرفی هم من اصلا نمیدونم هدفم از این دوست داشتن چیه .قطعا برای چیزی مثل ازدواج کسی تو14-13سالگی تصمیم نمیگیره پس این نیست.از طرف دیگه رل بنظرم خیلی بی بند و باریه که من هردیقه به مامان و بابام شایدحتا دوستام دروغ بگم تا با کسی قرار بزارم و اصلا ممکنه از درس و هدفم غافل بشم یا اگه با اون باشم خانواده هامون بفهمن و بدبخت به تمام معنا بشیم...واقعا نمیدونم
من مطمعین نیستم که حس پاک و واقعی ای بهش داشته باشم و اگر زمانی بخوام بهش اعتراف کنم حتما باید از این موضوع اطمینان داشته باشم
العان هم از امروز یه حسای زیادی دارم نمیدونم مال هورمونای نوجوونیه ...دوست داشتنه...دلتنگی...
منم نمیخوام به هیچ وجه وارد رابطه ای بشم که باعث بشه وقتم رو تلف کنم
اونم تا اونجایی که من میشناسمش پسرخوبیه و خیلی اهل درس و تلاشه و تو کاراش همیشه منظمه....ولی من این دوسال اخیر رو نمیدونم...البته چند ماه پیش از مامانش شنیدم هنوزم همونطوریه...بنظر خودم هم یکمی هیجانی و احساساتی هم هست و کارایی که دوست داره هم غیر از درس و اینا فوتبال و کلا همممه چیز حتا طراحیای لباسای فوتبال...فیلم نگا کردن و اهنگ هم رپ دوست داره و شناختم ازش در همین حده
ایا اصلا حسم چیزی هست که جدی گرفته بشه
ایا درسته که من همش سعی میکنم حسم بهش رو نابود کنم
و من خسته شدم از این احساس کاملا بی هدفی که دارم که اصلا معلوم نیست براچی دوسش دارم کلا هیچی نمیدونم راجب احساسی که بهش دارم...
اونم تقریبا یه دوسال.یه سالونیم.اینا ازم بزرگتره
واقعا خواهشاااا از ته دلم میگم لطفا سوالم رو پاک نکنین جواب هم بدین اخه بعضی وقتا * سوالایی اصلا کسی جواب نمیده مخصوصا مشاور لطفا جواب بدین
