سلام منم یکی دیگه از ادمایی هستم که حالش از خودش بهم میخوره ..من همیشه احساس میکنم ک ادم بدرد نخور و بی دست و پایی هستم که هیچکس روم حساب باز نمیکنه ..میدونید نمیدونم درسته یا نه ولی همیشه خودمو با بقیه مقایسه میکنم و تو این مقایسه همیشه اونی ک شکست خورده اس منم .فک میکنم هیچکس به من باور نداره و همه منو یه ادم بی مصرف میدونن که هیچ کاری نمیکنه و فقط حرف میزنه بارها تصمیم گرفتم عوض بشم تغییر کنم ولی هه زهی خیال باطل ادم بی مصرفی مث من فقط حرف میزنه و به عمل ک میرسه جا میزنه همهی ادمای اطرافم ادم حسابی و موفقن خواهرم دختر عموهام پسر عموهام و فقط منم که خدا هیچی نداده بش که یکم افتخار کنه ب خودش..چرا فقط میتونم بگم اخلاق و قیافم خوبه که حاضر بودم قیافم شبیه حیوون باشه ولی فقط یکم موفقیت و اسم و رسم اونارو داشته باشم .از اینکه همیشه و هروقت تو جمعشونم و همیشه احساس ضعف و هیچی بودن میکنم خسته شدم ..کاش یکم حداقل یکم موفق بودم ..اینجوری دلم ارومتر بود ولی خب من طالعم و خودم نهسه و قرار نیست هیچوقت من تو جمع ادمای موفق باشم .قراره همیشه از دور نگاه کنم و حسرت بخورم ..کسایی ک حرفامو میخونید از فرصتتاتون استفاده کنید قبل اینکه دیر بشه .جنم و جربزه داشته باشید و سعی کنید در هرحالتی تلاشتونو بکنید در غیر اون صورت وقتی میرسه ک دیگه فرصت جبران نیست و قراره فقط حسرت بخورید من میتونستم درس بخونم به وقتش و مث اونا برا خودم کسی باشم ولی نکردم ولالن از اینکه باهاشون تو یه جمع باشم فرار میکنم شاید اگر درس میخوندم الان خیلی خیلی رفتارشون با من عوض میشد حتی مطمئنم منو به عنوان شریک زندگیشون انتخاب میکردن ولی اونا ادمای موفقی هستن و طبیعیه که یه ادم بی ارزشو تو جمعشون نخوان ..برای اینکه تلاش نکردم و یا دستای خودم ارزش و سطح زندگیمو پایین اوردم همیشه از خودم متنفرررررر خواهم بود و سرزنش خواهم کرد ...یا علی