سلام من دختری هستم ۱۶ساله که هیچوقت یادم نمیاد با پدر و مادرم سازگاری داشته باشم ما اوضاع مالیمون خیلی خوب بود اما چند وقته اونم نیست.پدرم با مادرم اصلا تفاهم نداره از طرفی من هم محدودم و فقط میتونم مسیر مدرسمو تنهایی برم و بیام.با این اوضاع من درس میخونم و همیشه شاگرد اول و دوم میشم.هیچ امیدی ندارم گاهی فکر میکنم این تقدیر منه و باید باهاش کنار بیام بعضی وقتا گرایش پیدا میکنم به طرف جنس مخالف اما نه برای دوستی فقط دوست دارم یکی باشه بامن حرف بزنه کمبودامو جبران کنه بمن اهمیت بده..اما متاسفانه کسی رو هم دوست دارم که بمن علاقه ای نداره..من به کل روحیمو باختم..به کل..بمدت یکسال افسرده بودم سه ماه از اون اوضاع خارج شده بودم اما چون تابستونه و فضای مدرسه هم نیست که حال و هوامو با دوستام عوض کنم تماماً حس میکنم این دیگه تهشه..فکر میکنم بااین اوضا درسمم ضعیف بشه ..من چیکار کنم
