سلام وقتتون بخیر، من تو ایام کرونا واقعا وسواس شدید گرفتم، در حدی ک کسی خونم بیاد، فرش زیر پاشو میشورم چون میگم کثیف شده و ممکنه ویروس داشته باشه، این قضیه باعث شده خانواده شوهرم راحت نیان خونه واگر هم اومدن من با روی باز بهشون محل ندادم ، چون ماسک درمیارن میدونن من حساسم، از یک ماسک چندروز استفاده اسمی فقط میکنن، پول ب بچه هم میدن در حالی ک میدونن من پول بدست بچه ام نمیدم وتو پلاستیک میدم، یارو میره بانک باهمون دست و بدون ذره رعایت میان و ...این رفتار من فقط برای اونا نیست برا حتی خانواده خودم هست مادرم میاد میدونه وسواسم یک پارچه پهن میکنم روش میشینه و اگه بخواد بمونه میره دوش، بره دوش دیگه راحت تو خونه لباس تمیز بهش میدم وتمام.اما اگه با اون لباس بیاد بچه ام دیگه نمیره بغلش و بعدش مادرمم میدونه ک من همه اینارو میشورم .خدا ب سرشاهده من حاضر نیستم اونا ازمن برنجن اما بعد از رفتنشون در حدی ک خیالم راحت باشه میشورم، وفرش عوض میکنم، اما بچه ام رو یاد دادم بغل کسی ک دوش نرفته نری، واونم میگه لباسها تون کرونا داره، الان آقام میگه از خدا بترس، فردا دخترت باهات همین کار رومیکنه، هرروز میگه من میدونم وسواس دارم دست خودم نیست اما ، عذاب وجدان دارم چون فک میکنم ب کار خودم ک فردا دخترم این بلا رو سرم بیاره ناراحت میشم . نمیدونم چیکارکنم میدونم، ته دل پدرومادرمم یا حتی پدرومادر شوهرم بگیره چون اونا غیر ما کسی رو ندارن برن پیششون اما هيچ کدوم رعایت نمیکنن حتی ۱ درصد، کل دوران کرونا براشون مثل قبل بود، تو روخدا کمکم کنید بگید چیکارکنم