وسواس های دیوانه کننده

Question

من ۱۷ سالمه و بشدت به وسواسای فکری دچار شدم و خیلی اذیت میشم. از وسواس غذا مثل محدود کردن و کالری شماری و عذاب وجدان بعد از خوردن غذا بگیر تا وسواس های هدر رفتنه ساعات روز. وسواسه اینکه هر دقیقه از روزم باید یه کار مفید انجام بدم و واسه هر لحظش برنامه میریزم و اگه نتونم عملیش کنم دیوانه میشم. انگار روزه اخره زندگیمه و همه کارارو سریع باید انجام بدم. خیلی اذیتم میکنه و بشدت فکرم درگیره و نمیتونم با خیال راحت تایم ازاد داشته باشم... لطفا کمکم کنید

Answer 1

سلام دوست عزیزم.
من اینجا چند تا راه کار پیشنهاد میدهم (هرچند که من روانشناس نیستم ولی خودم و همچنین اطرافیانم دچار این بیماری بودیم و هستیم)
یکی از بهترین راه کارها اینه که توی طول روز یک مدت سعی کنی هیچ کاری نکنی که همین موضوع هم اولش باید کم کم پیش بری مثلا روز اول سعی کن نیم ساعت  رو کلا هیچ کاری نکنی (به سقفی چیزی خیره شو و هیچ هدف خاصی ام از این کار نداشته باش)بعد کم کم ساعاتش رو بالا تر ببر.
برای مثال من الان که دارم این متن رو مینویسم از وقتم دارم برای شما استفاده میکنم ( میدونی همین موضوع چقدر من رو اذیت میکنه ولی بازم انجامش میدم چون قراره با با این مشکل بجنگم و خودم  رو به خودم ثابت کنم و اگر شما این متن رو میبینی و بهت کمک میکنه واقعا خوشحال شم)
و به این موضوع هم فکر کن کمک کردن به کسی ؛ چشیدن طعم غذای مورد علاقه ؛ چرت و پرت گفتن با دوستان اصلا اصلا وقت تلف کردن نیست چون لذت داره و ما بدون لذت نبردن و خوشحال نشدن خودمون رو میکشیم و همین یعنی تلف کردن شانس زندگی کردن!
من خودم خیلی کارا میکنم تا لج این وسواس رو درارم مثلا یک ساعت آهنگ هایی که به قول خودم و مثلا بقیه فاخر نیستن گوش میدم!و آهنگای بهتوون و باخ  رو حذف میکنم از لیست پخش!
من مامانم یه رادیو که آهنگای محلی مورد علاقه اش که مضمون های خیلی باحالی دارن رو پخش میکنه داره و من فکر میکردم این وقت تلف کردنه که برم بشینم پیشش به این آهنگا گوش کنم!ولی جدیدا که میرم و مثلا حتی دو ساعت از وقتم میگذره اصلا یه صفایی بهم میده که نگو!
بعضی موقع ها میشینم با خودم فقط فکر میکنم نه فکرای فلسفی و این چیزا!فکر آدمای دیگه! مثلا اینکه چطورن و چی دوست دارن از چی بدشون میاد! انقدر که اینکار واسه من لذت بخشه!
به هر حال شما هم قطعا علایق خودتون رو دارید اگه مثلا کافه رفتن دوست دارین برین کافه (باز نرین اونجا کتاب بخونین یا عکس بگیرین که مثلا این همه پول و وقت حیف نشه)کافه هم نمیخواد انقدر گرون باشه نه انقدر ارزون چون هردوتاش برمیگرده به همین مرض وسواس!یه وقتایی گرون قیمت برین یه وقتایی ارزون قیمت!مثلا با بچه های کوچیک بازی کنید یا هر چیزی که فکر میکنین توی بچگی خودتون قبلا خوشحالتون کرده.
و اصل دیگه که باید بهش توجه کنین اینه که کار زیاد مطالعه زیاد قطعا جواب خوبی به شما نمیده وگرنه الان همه نابغه بودن!خیلی از آدمها۱۰ ساعت درس میخونن ولی فعلا که به چیز خاصی نرسیدن! و اصلا مگه آدم حتما باید یه نابغه ای چیزی باشه؟بنظر من که آدمهای معمولی بهترین زندگی رو دارن چون درگیر چیز خاصی نیستن و به همه کاراشون و تفریحاتشون میرسن!
ما الکی انقدر از خودمون انتظار داریم!اگر میخواین رشته مورد علاقتون رو بخونین خب بخونین ولی نه اینکه کل زندگیتون رو فدای اون کار کنید.
راجب اضافه وزن هم باید بگم که یه رژیم مناسب باید داشته باشی که توی طول زندگی بتونی ادامه بدی وگرنه روزی یک سیب خوردن هم راه خوبیه !
رژیم شما باید در حدی باشه که بتونید کاراتون رو بکنید و وزنتون هم تغییر نکنه اگر که طبیعیه!
اگر خیلی روی این موضوع حساسی یه مشاور تغذیه خوب برید (نه از اینها که دور از واقعیت حرف میزنن)
دیگه که کلی موفق باشی و اصلا توجه کردی که من یه جاهایی میگفتم حساسید یه جاهایی میگفتم حساسی؟و فعل هایی که به کار بردم بهم نمیان؟این خودش یه انقلاب دربرابر  وسواسه!
امیدوارم بتونی که وسواس رو کنترل کنی نه اینکه اون تو رو!(اینم یه جمله که بنظرم از لحاظ دستوری خیلی درست بنظر نمیاد)