سلام به شما رها جان
ببین عزیزم خیالپردازی یکی از ویژگی های دوران کودکی و نوجوانی می باشد و در این مسیر اگر این خیالپردازی بیش از اندازه باشد می تواند عملکرد شما را در دنیای واقعی تحت تاثیر قرار بدهد.
اگر علائم زیر را دارید دیگر نمی توانیم این خیالپردازی را یک خیالپردازی معمول در نظر بگیریم و نیاز به بررسی دقیق دارد مخصوصا اینکه از شما زمان زیادی می گیرد.
تجربه کردن رویاهای بسیار زنده و شفاف در بیداری
تخیلات و فکر و خیال‌های غیر عادی طولانی که رهایی از آن‌ها دشوار است.
ناتوانی در انجام کارهای روزمره
رویاهایی که در اثر وقایع یا محرک‌های خارجی ایجاد می‌شوند، مانند خیالپردازی در هنگام تماشای فیلم یا گوش دادن به موسیقی.
اختلال در خواب و بی‌خوابی
حرکات تکراری و ناخودآگاه هنگام خیالپردازی، مانند تکان دادن یا فشردن دست‌ها به هم
گاهی برای ترمیم عزت‌نفس، به دست آوردن غرور و تصور جایگاه والا، افراد و مخصوصا نوجوانان به خیالبافی می‌پردازند. هم‌چنین در اختلالی مانند نقص توجه، انسان در اثر محرک‌های درونی حواسش پرت می‌شود و به خیالپردازی می‌پردازد و اصلاً به محرک‌های بیرونی توجه نمی‌کند.
ریشه‌های خیالبافی در نوجوانان می‌تواند شامل موارد دیگری نیز بشود. آن‌ها الزاما دست نیافتنی‌ها را تخیل نمی‌کنند. بلکه ممکن است آرزوهای پیش رو در جوانی و بزرگسالی را تخیل کنند. یا موفقیت در یک رشته ورزشی یا کنکور یا هر چیز دیگری. اینکه دنیای بیرون برای شما با چه احساساتی همراه می باشد می تواند در خیالپردازی شما نقش داشته باشد برای اینکه بتوانیم به شما کمک کنیم نیاز به بررسی دقیق شرایط زندگی و احساسات و افکار شما می باشد بهتر است از پدر و مادر بخواهید شرایط مراجعه شما به روانشناس را ایجاد کنند.
خیالبافی زیاد، مانع از درک واقعیت ها می شود و نمی توانید آن ها را همان گونه که هستند٬ در یابید؛ در نتیجه٬ مانع از ایجاد ارتباط مطلوب با محیط خود می شوید. افزون بر این٬ با خروج از عالم خیال و ورود به عالم واقعی٬ مشکلات را بزرگ تر و بدتر از آنچه هستند٬ میبینید و در نتیجه دچار اضطراب و ناامیدی می شوید؛ بنابراین بکوشید علل این رفتار را به کمک درمانگر بیابید و آن را کاهش دهید
