سلام.دختری ۱۷ساله هستم ،همه بهم میگن از وقتی چشم باز کردم و نوزاد بودم خیلی به چهره ها زل میزدم و حتی توی دوران کودکیم خیلی ارتباط چشمی میگرفتم و به چهره بقیه خیره میشدم،الانمتاسفانه حتی به پسرها و مردها نه از روی علاقه بلکه بی دلیل نگاه میکنم و وقتایی شده فکر کنن من قصد خاصی دارم و ناراحتم چون اینکار درستی نیست و بعضی وقتا نگاه شیرین بهم دارن و من کلا جایی میرم به همه نگاه میکنم و سعی کردم کمتر بشه ولی دوباره یادم میره که اینکارو نکنم،دختر خجالتی هستم و وقتی به کسی نگاه میکنم اونم نگام کنه سرمو میندازم پایین و سرخ میشم و اصلا خوب نیست چون فکر میکنن من قصد بدی دارم
