من دختر جوانی هستم فوق العاده موفق و اجتماعی و دانشجوی عالی...جوری هستم ک همه فامیل منو مثال میزنن.تودوستام و بقیه به عنوان یه مورد خیلی موفق شناخته میشم.خیلی هم اروم هستم و مغرور
ولی مشکل اصلیم توخونه است داعما والدینم بهم بی احترامی میکنن بهم فحش میدن بی ارزشم میکنن.اصن فک نمیکنن بابا منم ادمم عاطفه دارم غرور دارم خیلی خسته شدم ازشون.داعماا این رفتارشون ادامه داره خسته م کردن .ازخودم بدم میاد اعتمادبنفسم ازدست دادم فک میکنم هیچ کس دوستم نداره و خیلی دارم اذیت میشم.داعم گریه میکنم
همش بخودم میگم مگ بقیه بچه ها چجورین!ک من نیستم.درصورتی ک وقتی مقایسه میکنم میبینم من بطور کلی ازهمه دوستام اروم ترم.بی دردسر ترم.کمتر نگرانی ایجاد میکنم.اذیت کسی نمیکنم
حالا احساس افسردگی شدید دارم کارم شده گریه باخودم ح زدم و بی اشتهایی ازدست دادن وزن و ریزش موی سر و خوابیدن زیاد
بهم کنید لطفا چطوری خوم حال خودمو خوب کنم؟
