من وقتی با بقیه (مخصوصا کسایی که کااامل باهاشون راحت نیستم) در ارتباطم سریعا انرژی بدنیم رو از دست می‌دم و خسته می‌شم. می‌تونم نشونش ندم و نادیده‌اش بگیرم اما از اون طرف نیاز به زمان تنهایی خیلی زیادی دارم.
متوجهم که با توجه به درصد بالای درونگراییم این حالت طبیعیه منتها ترجیح می‌دم بتونم پیش بقیه بمونم.
مشکلم اینه که وقتی بیش از اندازه پیش کسی می‌مونم، بعدش دیگه نمی‌تونم به کارام برسم و عملا می‌شم یه جنازه با چشم‌های باز که نفس می‌کشه و این مخربه...
از طرفیم نمی‌خوام بابت توجه به نیازهای خودم ارتباطاتم رو محدود کنم یا کسایی که با ذوق باهام برخورد می‌کنن رو از خودم دور کنم...
نمی‌دونم اصلا این مشکلم مشکل به حساب میاد یا نه یا اصلا راهی براش هست یا نه
اما اگر هست خیلی خیلی خیلی متشکر و ممنون و خوشحال می‌شم که بهم یک راه حل بدید♡
تایپم: INTJ-A و تازه جوان هستم.
