سلام من دختری ۱۶ ساله هستم . چند باری خواستم خودکشی کنم اما ترسیدم . اگر خانوادم بدونند فکر نکنم ناراحت بشن چون همین چند دقیقه پیش می خواستن من رو از خونه بندازن بیرون و هی میگفتن نمی خوایم نفست به نفس ما بخوره . من زندگی کردن رو دوست دارم اما چاره جز کشتن خودم ندارم . هیچ کس توی این دنیا منو دوست نداره . از ۹ سالگی به بعد تنهام گذاشتن . من آدمی نیستم که با هر سختی زود از زندگی ناامید بشم چون من سختی زیاد دیدم . اما وقتی این دنیا منو نمی خواد مگر اجباری به بودن من هست ؟!
کسی رو ندارم که باهاش حرف بزنم . اینجا اومدم که یه دلیل قانع کننده برای ادامه زندگی بشنوم چون دوست دارم پشیمون بشم اما فقط تا شب منتظر می مونم .
