سلام رفیق، خیلی دردسرت نباشه با این وضعیت. راستش رو بخوای، اینجور چیزا تو زندگی مشترک خیلی مهمه که دو طرف بتونن با هم کنار بیان و تعادل رو حفظ کنن. اینکه خانومت انقدر به مسائل مذهبی اهمیت میده، خب به خودی خود چیز بدی نیست، ولی وقتی به قول تو افراطی میشه و بقیه جنبه‌های زندگی رو تحت تاثیر قرار میده، اونوقت میشه مشکل.
به نظرم بهتره باهاش یه صحبت جدی و البته آروم و منطقی داشته باشی. بهش بگو که تو هم به اعتقاداتش احترام می‌ذاری و هیچ مشکلی با انجام فرایض و مستحباتش نداری، ولی زندگی مشترک نیاز به توجه و رسیدگی به همه جوانبش داره، از جمله رابطه بین شما و تربیت پسرتون.
بهش یادآوری کن که تو و پسرت هم نیاز به توجه و محبتش دارین و اینکه گاهی اوقات احساس می‌کنین که اولویت‌های زندگیتون با هم هماهنگ نیست. سعی کن باهاش به یه راه‌حل مشترک برسین که هم اون بتونه به اعتقاداتش پایبند باشه و هم شما احساس نکنین که نادیده گرفته شدین.
یادت باشه که کلید حل این مشکل، صحبت کردن و درک متقابل هست. امیدوارم بتونین با هم به یه راه‌حل مناسب برسین و زندگی آروم و شادی داشته باشین.
