مشاوره تلفنی حضوری آنلاین
۰۲۱-۲۲۲۴۷۱۰۰
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

می‌خوام دووم بیارم؛ اما فکر نمی‌کنم بیشتر از این بتونم

407 بازدید
سوال شده اوت 16, 2022 در روانشناسی کودک و نوجوان توسط Don’t call me
ویرایش شده اوت 17, 2022 توسط ravanshenasesite
سلام علیکم. ۱۷ سالمه دارم برای کنکور می‌خونم. خانوادم لپ‌تاپ و گوشیمو ازم گرفتن. این اتفاق پیرو پیشامد ناخوشایندی نبود و به این نتیجه رسیدن که من دیگه نیازی ندارم.

 هیچوقت اجازه نداشتم بدون خانواده برم بیرون. خونهٔ همکلاسی یا دوست. یا باهاشون برم بیرون. توی چهار سال گذشته هربار برای یکی دو ساعت رفتم خونهٔ دوستام با نارضایتی پدرم و اصرار من بوده. ایشون مصر هستن فقط با اطرافیان مذهبی ارتباط داشته باشم و مخالف هرگونه ارتباط من با افراد غیرمذهبی هستن. از صحبت‌های عادی در محیط مدرسه گرفته تا چت. به خاطر همین هیچوقت نمی‌تونستم از اتفاقای روزمرهٔ مدرسه چیزی براشون تعریف کنم چون با سرزنش شدید مواجه می‌شدم.  

در اوقات فراغت توی لپ‌تاپم فیلم و سریال نگاه می‌کردم یا کتاب می‌خوندم. فیلم‌ها و سریال‌هایی که اگر والدینم می‌خواستن می‌تونستن کنارم بشینن باهم ببینیم. منظورم اینکه مورد دار نبود. اما پدرم بارها و بارها تکرار کردن من راضی نیستم تو هیچ فیلمی از اینترنت دانلود کنی. بنابراین همون فیلم و سریال‌ها رو هم همیشه در خفا می‌دیدم. ‌هرکی بیاد ببینه یه نفر داره قایمکی فیلم می‌بینه مطمئنا می‌گه داره یه چیز غیرمجاز یا سوپر نگاه می‌کنه. هیچکس نمی‌گه شاید باباش راضی نیست سریال دانلود کنه. مادرم هم هروقت از من ناراحت بشن سریع ربطش می‌دن به سریالایی که می‌بینم یا فضای مجازی. با اینکه حتی اسم فیلم و سریالایی که من دانلود می‌کنم هم نمی‌دونن. اکانت من توی ....رو فالو دارن ولی هیچوقت نرفتن بهش سر بزنن. یک تصور خودساخته دارن مبنی بر اینکه هر استفاده‌ای از اینترنت دارم غیرمجازه و من هیچ جوره نمی‌تونم خودمو توی ذهنشون سفید کنم.   

چون اجازه نداشتم، روی گوشیم به جز واتسپ و .. هیچ شبکهٔ اجتماعی دیگه‌ای نریختم.

ارتباط غیرمتعارفی ندارم که بخوام مخفیش کنم و حالا؟ گوشی و لپ‌تاپم مصادره شده.

 لازم به ذکره والدینم هردو در روز ساعات زیادی رو به چک کردن اینستاشون اختصاص می‌دن. مادرم هر ده دقیقه یک بار واتسپشونو چک می‌کنن و پدرم هر پونزده دقیقه یک بار تلگرامشون رو.

جدا از اون، هیچ وقت رابطهٔ خوبی باهاشون نداشتم. همانطور که والدینم باهم رابطهٔ خوبی ندارن. من و مادر و پدرم سه ضلع یک مثلث هستیم که هیچوقت همدیگه رو نمی‌تونیم.

از نظر شخصیتی مادرم به بلوغ فکری نرسیده. انگار در دوازده سالگی خودش مونده. و من این رو به هرکسی بگم خواهم شنید «همهٔ نوجوان‌ها دچار استقلالن و والدینشونو قبول ندارن و فکر می‌کنن اونا مداوما در حال اشتباهن.» و این حرف منو می‌زارن پای خصوصیات نوجوانان.

حرف برای گفتن زیاده. من سعی کردم خلاصه عرض کنم تا کنه مطلب‌ رسونده بشه که با توجه به طول متن انگار موفق نبودم.

من تحت فشار زیادی هستم. این جریانات به قلبم صدمه وارد کرده اما می‌دونم خوردن داروها حلش نمی‌کنه مشکل از جای دیگس. می‌دونم با آسیب رسوندن به خودم، خودکشی یا فرار از خونه هیچی درست نمی‌شه.

بی صبرانه منتظرم ببینم آیا بعد از کنکور می‌شه مقداری منو راحت بذارن یا نه. همیشه به مادرم می‌گم «متوجهم که شاید بعد از ازدواج وضعیتم مثل شما بدتر بشه (چون پدربزگم فری به شدت خودرأی و عصبی هستن که با مادرم و مادربزرگم و همچنین دایی‌هام رفتار بدی داشتن. و پدرم مدااام مادرم رو تحقیر می‌کنه و با کنایه و توهین باهاش حرف می‌زنه) اما هرچی باشه ترجیحش می‌دم به اینجا موندن.

پدرم هرچی بگن، مادرم تأیید می‌کنن. هرچی بخوان براشون فراهم می‌کنن. طوری که اگر از روی خستگی به برادرانم تشر بزنن مادرم به تبعیت اون‌ها رو دعوای مفصلی می‌کنن. حتی اگر خودشون معتقد باشن بچه‌ها کار بدی نکردن.

با هیچکس نمی‌تونم صحبت کنم. مادرم همیشه معاون پدرم بودن و تحت هرشرایطی ازشون حمایت می‌کنن و پدرم در طول روز مشغول ترور شخصیتی مادرم هستن.

به جز یک نفر که یه سال از من کوچیک‌تره و درکم نمی‌کنه؛ و همکلاسی‌های امسال؛ و دوستان مجازی، هیچ دوستی ندارم.

در واقعیت فقط می‌مونه همکلاسیام درسته؟ امسال مدرسمو عوض کردم و هنوز یه هفته نیست که می‌شناسمشون.

به دستور پدر بعد هربار عوض کردن مدرسه حق ندارم ارتباطمو با همکلاسی‌های سابق ادامه بدم.

با شرایط پیش اومده ایده‌ای برای آستانهٔ تحملم ندارم.
1 پاسخ
پاسخ داده شده اوت 17, 2022 توسط ravanshenasesite حرفه ای (135,540 امتیاز)
سلام به شما دوست عزیز

در اول اینکه لطفا از آوردن نام برنامه های مجای که جنبه تبلیغات پیدا می کند خوداری کنید به همین دلیل نام این برنامه ها از متن شما حذف شده است.

اما در مورد مشکلات ارتباطی که با پدر و مادر دارید خب بی شک این شرایط و این میزان از کنترل می تواند با فشار روحی زیادی همراه شود چون در هرصورت اینکه شما تمایل به ارتباط بیشتر با دوستان خود در کنار عایت هنجارهای خانوادگی داشته باشید و یا بخواهید با در نظر گرفتن مشکلات فیلم و سریال های مورد نظر خودتان را ببینید و... خب این ها اصلا چیز بدی نیست اما در هرصورت اینکه بخواهید تمام انرژی روانی خود را نیز برای راضی کردن پدر و مادر و یا بحث با آنها رار بدهید کمکی به شما نمی کند.

در این مسیر بهتر است در احترام و با بیان اینکه تلاش و نگرانی آنها را برای خودتان درک می کنید در زمان مناسبی بیان کنید که این میزان از کنترل برای شما با چه احساساتی همراه شده است و توقعات خودتان و نیازهایی که دارید را بیان کنید در این مسیر نیازی به آنالیز کردن و یا بیان کردن مشکلات پدر و مادرتان نمی باشد و اینکه در گذشته و یا ارتباط فعلی آنها چه اتفاقی رخ می دهد و یا داده است را به خود آنها واگذا کنید و تنها در مورد خودتان صحبت کنید و در کنار آن به صحبت های آنها نیز گوش بدهید در این حالت می توان امیدورا بود که در مسیر تعامل بتوانید نتیجه گیری بهتری داشته باشید.

اما خب ممکن است که انها نخواهند مسیر رفتاری خود را تغییر بدهند در این زمان شما بهتر است که برای زندگی خود هدفمند عمل کنید چون در شرایط سن بالاتر و موقعیت های اجتماعی بالاتر مثل دانشگاه خواسته یا ناخواسته استقلال شما بیشتر می شود و می توانید در شرایط بهتری در مورد آینده و مسیر زندگیتان تصمیم گیری کنید.
دارای دیدگاه اوت 17, 2022 توسط Don’t call me حرفه ای (220 امتیاز)
باشه پس مجبورم تا بعد از کنکور صبر کنم
با تشکر از راهنماییتون
به مشاوره آنلاین روانشناسی خوش آمدید، مکانی برای پرسش سوال و دریافت پاسخ از دیگر کاربران و مشاوران مجرب و منتخب کانون مشاوران. مطالب با مضامین توهین آمیز به ادیان، دین اسلام و عقاید و استفاده از کلمات رکیک را گزارش دهید تا حذف شود.
مشاوره تلفنی حضوری آنلاین
۰۲۱-۲۲۲۴۷۱۰۰
۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲

17,204 سوال

28,424 پاسخ

29,787 دیدگاه

2,134 کاربر

سوالات مشابه
0 پاسخ 199 بازدید
...