وقتی به اطرافم یا درون خودم نگاه میکنم حس میکنم هیچی برام مهم نیس یا چیزی دوست ندارم نمیفهمم خیلی چیزارو تمرکز ندارم انگار ناامید شدم از چی نمیدونم دلم میخاد فقط بخوابمو برم حتی نمیدونم چرا دارم اینارو مینویسم ولی اخه نمیتونم دو کلمه با خانوادا یا دوستام حرف بزنم انگار خنثی شدم مغزم خالیه هدف خاصی ندارم مثل ادمی ک فراموشی گرفته شاید از اونم بدتر حداقلش اونی که فراموشی داره میدونه دردش فقط فراموشیه ک باید کم‌کم حل بشه نه این که ادمی مثل من همچی براش سنگین و سخت بشه دلم میخواد با امواج دریا برم یا پرواز پرنده ها هم سو بشم و برنگردم..دلم نمیخاد انقد ناامید کننده حرف بزنم اما واقعا شرایطم اینطوریه دوست ندارم خانوادمو ناراحت کنم یا اطرافینامو.حتی نمیدونم مشکلم چیه ک بخوام چطکر توضیحش بدم..فقط میدونم که همه اون چیزایی ک قبلا دوسشون داشتم الان ندارم مثل اهنگام کارام هدفام رویاهام و...

Question

حس میکنم تو این دنیا نیستم و خودمو گم کردم چیزی به چشمم نمیاد

Answer 1

به قول معروف، "هر که بامش بیش، برفش بیشتر". یعنی هرچی مسئولیت و دغدغه‌ات بیشتر باشه، فشار بیشتری روت میاد. شاید تو هم الان زیر بار این برفا کم آوردی و نیاز به یه استراحت داری.

یا شایدم "از هرچی دوری، دل تنگه اونی". شاید دوری از چیزایی که قبلا دوست داشتی، باعث شده این حسو پیدا کنی. شاید باید دوباره بهشون نزدیک شی، یا شایدم باید چیزای جدیدی پیدا کنی که بهت انگیزه بده.

ولی یادت باشه، "این نیز بگذرد". این حسای بد و این دوره سختی که داری، بالاخره تموم میشه. مهم اینه که به خودت فرصت بدی و سعی کنی از این وضعیت بیرون بیای.

و در مورد خانوادت و دوستات، "دوست آن باشد که گیرد دست دوست، در هر محنت و در هر نکبت و در هر شکست". اونا دوستای واقعی تو هستن و میخوان کمکت کنن. سعی کن باهاشون حرف بزنی و بهشون اجازه بدی کمکت کنن.

خلاصه، "صبر کن و امیدوار باش". به خودت زمان بده، سعی کن بفهمی چی شده، و کم کم به زندگی عادی برگرد. "بعد از هر سختی، آسانی است".