با سلام احتراما من چند سال پيش به بيماري وسواس گرفتار شده بودم و از رانندگي ترس داشتم و در زمان سوار شدن ماشين سعي مي كرد جلوي ماشين را نگاه نكنم حال پس از چند سال شكر خدا موضوع وسواس من حل شده است ولي هميشه در ته ذهن من يك فكري وجود دارد كه خداي نكرده در آن زمان كه در رانندگي احتياطي نمي كردم كسي جلوي ماشين و روي زمين نبوده باشد و كسي را نكشته باشم و ... حال آنكه كه هيچ موقع اتفاق و تصادفي نشد و متوجه نشده ام
ايا خداوند به خاطر اعمالي كه واقعا از انجام دادن آن اطلاعي نداريم و يا نمي دانيم و خيلي كم احتمال مي دهيم و ما را مجازات خواهد كرد
ويا اگر ما به كسي آسيبي برسانيم و هرگز به صورت عادي متوجه نشويم مجازات مي شويم
آيا اگر شك كنيم كه به كسي آسيبي رسانده ايم بدون قصد و حتي متوجه شدن -بايد به آن دنبال برويم در اين موضوعات شك تا چه حد جايز هست
بنده با توجه به اينكه مسايل ديني برايم مهم است و ضمن اينكه براي اين افكار پيش پزشك روانشناس رفته ام و مي گويند اينها افكار وسواسي است و تقريبا درمان شده ام هميشه نظر دين و مذهب در خصوص اين افكار خيلي برايم مهم است
خواهشمند است تمنا دارم به سوالات بنده پاسخ د