سلاااام...مهربونی ذات شیرینی از انسانه قلب بزرگ ادما رو نشون میده ... هر کسی به درک عمیق و کافی از مهربونی برسه میتونه محبت وجودیشو به دیگران هدیه بده که برای من خیلی لذت بخشه!!...خوب میدونی اگه میخوای مهربون باشی باید به همه ادما اول یه فرصت بده ... فرصتی که بتونی لیاقتی که دارن رو بسنجی!...اگه یه ادمی لیاقت مهربونی تورو داشت بهش محبت و مهربونی بورزی اگه هم نداشت فقط مهربون بودنت نسبت به اون باعث میشه خودت داغون بشی...تو مهربونی نباید باعث شی قلب طرف مقابلت له شه یا بشکنیش باید درکش کنی نه قضاوت...مهربون بودن از نظر من یعنی نوازش یه روح انسان ... یعنی محبت که انتظار جبران نداری!....اگه میخوای مهربون باشی فقط کافیه حرفای خوب خوب بزنی ...اغوش محبتتو باز بزاری!.....و کاری نکنی که بعدن بگی معذرت میخوام ....نم چرا ولی معذرت خواهی پیش من پست ترین کلمست و برام مهم نیست.....چه جوری توصیف کنم مهربونی رو نمیشه زیاد توضیحش داد یه چیز مادی نیست که بشه تو کلمات توصیفش کرد ... باید لمسش کنی که بدونی مهربونی منظورم چیه!!!....مثلا وقتی یکی بهم محبت میکنه یا مهربونه باهام حس اینکه شکوفه های درخت گیلاس قلبم تو نوازش نسیم محبتش میرقصند یه حس خوب و قشنگ ... امیدوارم تونسته باشم احساسات و نظری که نسبت به مهربونی دارمو بهت منتقل کنم