خب..سلام؟
راستش من 15 سالمه و موقع انتخاب رشتمه، اما موضوع بحثم این نیست. من واقعاا فشار عصبی زیادی رومه طوری که نفس کشیدن برام سخته.تحمل کردن حرفا و فکرای جدید برام سخته. از طرفی کلی مشکلات روانی و اعصاب دارم. از اجتماع و آدما متنفرم، همیشه تپش قلب دارم، همیشه استرس دارم، مدام تیک عصبی میزنم. تو خانواده رفتار همه باعث میشه اعصابم خورد بشه و از خودم بدم بیاد، هیچ وقت باهام درست حرف نزدن و طوری شده که مامانم هنوز فکر میکنه من همون بچه 10 ساله شاد و شنگولشم که همیشه لبخند میزنه. خودش خبر نداره ولی شبا همیشه گریه میکنم انقدر گریه میکنم تا خوابم ببره. کتابای فلسفی و دارک و جنایی میخونم، متنایی که مینویسم همش درباره مرگه و پوچی. هیچ هدفی تو زندگیم پیدا نمیکنم..چنانچه حتی معنای اصلی هدف رو نمیدونم که بهش برسم. هیچ وقت نتونستم حرف دلمو به مامانم بگم.هیچ وقت نتونستم مشکلاتم رو بهش بگم و همشو ریختم تو خودم.انقدر تو خودم ریختم که دیگه داره حالم بد میشه، دیگه خودمو نمیشناسم. حالم بده خیلی بد.
