با سلام و وقت بخیر.
دخترم ۲۱ ساله، با پسری نزدیک به یک ساله توی رابطه هستم، ایشون ۲۴ ساله هستن.
ایشون یک ماه پیش برادر خودشونو از دست دادن. اوضاع بینمون تا قبل اینا خوب بود، من همه جوره پیشش بودم و هر اتفاقی که افتاد، بدرفتاری، حال بد، بی حوصلگی، هر رفتاری باهام شد، هرچیزی نیاز داشت، هرچیزی بود، بهش حق دادم. همیشه و حتی الانا بیشتر، تو شرایطی که میگفت حواسمو پرت کن، کردم.
من لباس مشکی نپوشیدم و نمیدونستم براش مهمه من بپوشم.حتی فکرکردم شاید خودشیرینی تلقی بشه. منو هم وقتی میدید چیزی نمیگفت حتی خوشحالم بود.
امروز بهش گفتم یه سری اقامتگاه نگاه کردم، کاری نکردیم فعلا، ممکنه با خونواده بریم تا اطراف واسه دو روز، حدودا یک ماه دیگه.
ایشون به شدت عصبانی شدن، حرفای بد زدن، که تو خوشحالی، فکرمیکردم مردم هم ناراحتن، تو به زندگی برگشتی، سنگ قبرو تازه گذاشتم، که تو عاشق نیستی، الکی حرف میزنی، من توضیح نمیخوام و... حتی یهو بحثو کشوندن به اینکه دوستاش مشکی پوشیدن، پروفایل مشکی کردن و... اما تو( خطاب به من) نکردی.میگفت من ادم قبلیم پدرش فوت کرد سیاه پوشیدم، پروفایل سیاه کردمو..
میگفت من رو تو به عنوان شخصی که میخوام ازدواج کنم نگاه میکردم، همه حرفات دروغ بود و...
من گریه افتادم گفتم من هیچ کاری نکردم، نمیرم جایی ، گفت گریه هات الکیه، نرفتی هم به درک.
میگه توضیح و معذرت هم نمیخوام.
بهم توهین شد، نمیدونم چه کاری درسته
کار خودم خوب نبوده میدونم. ولی آیا حقم بود همه اینا؟
من که خودش میدونه از خودم میگذرم، تا اون راحت باشه.
