من ۱۸ سال دارم.پشت کنکورم و هنوز کنکور ندادم.من احساس میکنم رفتارم مثل سنوظاهرم بزرگ نشده.هنوز همون چیزایی رو دوست دارم انجام بدم که ۵،۶ سال پیش انجام میدادم.مثلا دوست دارم فوتبال بازی کنم و یک جا نشینم.وقتی کوچک تر ها میگن بیا این بازی رو تو گوشی بلوتوثی بازی کنیم،قبول میکنم.من رفتاری که بزرگتر انجام میدن رو دوست ندارم.مثلا دوست ندارم بشینم پیش عمو و بابام و دیگر بزرگسالان که در مورد مسائل غیر قابل شناخت من صحبت میکنن.هر وقت میریم مهمونی از بزرگ تر ها فاصله میگیرم.در عوض با کم سن تر از خودم مشغول گفتوگو میشم.آیا رفتار من درست میشه؟یعنی من هم مسه بزرگترها فکر کار و زندگی میشم؟ آیا مثل من ، افراد دیگری این شرایط را دارن؟